Eutichuridae – Zbrojnikowate
Dawniej w rodzinie Miturgidae. Głowotułów czerwonobrązowy. Odwłok żółty z ciemniejszym, brunatnoczekoladowym pasem po środku, który może zanikać u ciężarnych samic. Nogi żółtobrązowe, uzbrojone w kolce; pierwsza para odnóży dłuższa od pozostałych. Nie konstruuje sieci. Dzień spędza zwykle ukryty w rurkowatym oprzędzie ukrytym wśród traw, lub opadłych liści. Opuszcza go głównie nocą, aby aktywnie polować. Samice opiekują się jajami, a potem młodymi pajączkami; zaniepokojone bywają wtedy agresywne. Ukąszenie jest bolesne.

Krzyżanowice 07.08.2016

Krzyżanowice 07.08.2016

Łódź Fot. Marek Wyszomirski

Łódź, okolice CZMP ♂  Fot. Marek Wyszomirski

1. Liczebność. Najliczniejszy i najszerzej rozsiedlony krajowy kolczak
2. Biotop. Łąki, polany, skraje lasów, nieużytki, piaszczyste i kamieniste tereny skąpo pokryte niską roślinnością, wrzosowiska, kserotermy, torfowiska
3. Wymiary. Samica 8-9 mm. Samiec 5-6.5 mm
4. Aktywność. Od marca do listopada
5. Lokalizacja. Łódzkie, świętokrzyskie, lubuskie
6. Pokarm. Bezkręgowce
7. Podobne. Spośród krajowych kolczaków ciemny pas na odwłoku pojawia się tylko u bardzo rzadkich Cheiracanthium pennyi i Cheiracanthium montanum – oba te gatunki nie występują na Wyżynie Łódzkiej; pierwszy znany jest tylko z Pustyni Błędowskiej, drugi preferuje kserotermy na południu kraju. Pozostałe gatunki nie maja pasa na odwłoku, lub jest on wyraźnie jaśniejszy, beżowy. Nieco podobne są aksamitniki z rodziny Clubionidae
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera Marek Wyszomirski avidal
9. Uwagi 2. Osobnika z Ponidzia zidentyfikował Robert Rozwałka, który podał także dane dotyczące rozmieszczenia, liczebności i ogólnej charakterystyki kolczaków
10. Ch.erraticum w bazie BioMap

Krzyżanowice 07.08.2016

Chociszewo 12.10.2019 Fot. Lucyna Bugiera

Krzyżanowice 07.08.2016

Chociszewo 12.10.2019 Fot. Lucyna Bugiera

Krzyżanowice 07.08.2016

Chociszewo 12.10.2019 Fot. Lucyna Bugiera

Krzyżanowice 07.08.2016

Krzyżanowice 07.08.2016 ♂

avidal