Sclerosomatidae
Znany też jako łabuń czarnooki. Wzgórek oczny (guzek oczny) mały, pozbawiony kolców, gładki; u obu płci z brunatnymi pierścieniami wokółocznymi i kontrastową, złocisto-żółtą lub biało-żółtą podłużną linią między nimi. Odwłok samicy owalny z ciemnym, rozszerzającym się ku tyłowi i tępo zakończonym siodłem, marmurkowany. Samiec jednolicie złocisto-żółty lub miedzisto-czerwony z ciemniejszą od reszty ciała plamą między przednią krawędzią ciała a wzgórkiem ocznym. Nogi bardzo długie; od jasnobrunatnych po czarne, ciemniejsze u samców. Krętarze nóg ciemne, kontrastujące z jasnymi biodrami.

Grabin 23.10.2014 ♂ Fot. Ryszard Orzechowski

1. Status. Pospolity. Występuje w całym kraju
2. Siedlisko. Cieniste i wilgotne lasy i zarośla, zaniedbane parki i ogrody, cmentarze, jaskinie; spotykany na roślinach zielnych oraz w szczelinach kory, na ścianach i murkach, w piwnicach
3. Wymiary. Samica 3.7-6.4 mm. Samiec 3.4-4.8 mm
4. Aktywność. Połowa lipca – październik/początek listopada. Osobniki młodociane od końca maja do sierpnia
5. Lokalizacja. Lubuskie, wielkopolskie
6. Pokarm. Skąposzczety, równonogi, krocionogi, gryzki, pluskwiaki równoskrzydłe, drobne muchówki i ich larwy, larwy chrząszczy, błonkówek i motyli, pająki, kosarze, padlina drobnych kręgowców, grzyby
7. Podobne. Przede wszystkim rzadszy Leiobunum blackwalli, który różni się m.in. jasnymi pierścieniami wokółocznymi. U Leiobunum limbatum brak ciemnej plamy między przednią krawędzią ciała a wzgórkiem ocznym. Leiobunum gracile i Leiobunum rupestre różnią się jasnymi krętarzami nóg
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Michał Jurek- Styczyński Ryszard Orzechowski
9. Uwagi 2. Identyfikacja Robert Rozwałka

Wielkopolski Park Narodowy 29.06.2022 Fot. Michał Jurek – Styczyński

avidal