Meloe variegatus – Oleica pstra

Meloidae – Majkowate
Głowa i przedplecze relatywnie małe w porównaniu z nabrzmiałym odwłokiem, zwłaszcza u samic. Pokrywy silnie skrócone, pokryte zmarszczkami. Odwłok z wyraźnym, złociście purpurowym zabarwieniem na wierzchniej powierzchni tergitów – zabarwienie te jest zwykle obecne głowie i przedpleczu. Jeden dwóch znanych przedstawicieli podrodzaju Lampromeloe (drugim jest Meloe cavensis). Chrząszcze tego podrodzaju wyróżniają się budową czułków. U obu płci człony 5-7 u nie są szersze od pozostałych – w przeciwieństwie do większości innych oleic nie istnieje dymorfizm płciowy w budowie czułków. W związku z tym zaloty samców nie obejmują oplecenia czułków samicy przez czułki samca.

Meloe

Łuków 18.04.2014 Fot. Ricosz

M.variegatus

Łuków 18.04.2014 Fot. Ricosz

M variegatus

Łuków 18.04.2014 Fot. Ricosz

  1. Status. Rzadko i pojedynczo obserwowana
  2. Siedlisko. Skraje lasów, leśne polany, łąki przyleśne, pola, pastwiska
  3. Wymiary. Długość ciała 7-22 mm; samice wyraźnie większe od samców
  4. Aktywność. Kwiecień – czerwiec
  5. Lokalizacja. Lubelskie
  6. Pokarm. Soczyste części roślin. Larwy żywią się pyłkiem i nektarem zgromadzonym przez dzikie pszczoły, do gniazd których dostają się jako pasażerowie „na gapę”, uczepiwszy się wcześniej odwiedzającej kwiaty samicy. Larwy pierwszego stadium (trójpazurkowce) pobierają hemolimfę z ciała pszczół, do których się przyczepią. Są mocniej zbudowane niż u innych oleic, dorastają do 3 mm. Mają spiczaste zakończenia głowy, zaopatrzone w długie i mocne kolce skierowane do przodu, które ranią  odwłok forezyjnych pszczół i powodują wyciek hemolimfy którą żywią się larwy. Większe obłożenie pszczół trójpazurkowcami (kilka sztuk) może doprowadzić pszczoły (także pszczoły modne) do śmierci
  7. Podobne. U innych oleic odwłok jest jednolicie ubarwiony, niekiedy tylko z fioletowym połyskiem
  8. Uwagi. Autor obserwacji – Ricosz
  9. M.variegatus w bazie BioMap

avidal

Leave a Reply