Bombyliidae – Bujankowate
Głowa i tułów czarne. Białe pasemko z łusek przy wierzchołku tarczki. Odwłok czarno owłosiony, jasne włoski tylko na bokach 1 tergitu. Na tergitach plamki ze srebrnych łusek. Skrzydła szeroko zaciemnione, tylko część wierzchołkowa przezroczysta; komórka dyskoidalna M2 w całości zaciemniona.

Lubin 30.005.2019 Niektóre osobniki, zwłaszcza świeżo wypoczwarczone, pozbawione są zaciemnienia skrzydeł – jednak biała plamka apikalne na scutellum jednoznacznie wskazuje gatunek Fot. Meadowlark
- Liczebność. Pospolity
- Biotop. Słabo porośnięte roślinnością tereny piaszczyste – zwłaszcza murawy kserotermiczne, oraz skaliste, wapienne i lessowe zbocza; także lasy, w których chętnie patroluje stosy ściętych pni
- Wymiary. Długość ciała 7-13 mm
- Aktywność. Maj/czerwiec i lipiec
- Lokalizacja. Lubuskie, dolnośląskie, łódzkie
- Pokarm. Nektar. Larwy pasożytują w gniazdach miesierek, m.in. z rodzaju Osmia i Chalicodoma. Larwa pożera larwę gospodarza
- Podobne. U Anthrax varia i Anthrax aethiops (w Polsce nie występuje) skrzydła są zaciemnione na mniejszej powierzchni; komórka dyskoidalna M2 jest częściowo przezroczysta
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Meadowlark Ryszard Orzechowski avidal
- Więcej o gatunku
- * – proponowane nazwy rodzajowa i gatunkowa
Meadowlark udokumentowała moment wypoczwarczenia – u świeżego osobnika cechy diagnostyczne (w tym plamkowanie skrzydeł) bywają niewyraźne, przez co mieliśmy trochę kłopotu z identyfikacją.
Kolejna fotorelacja Meadowlark – wypoczwarczenie z gniazda Megachile centuncularis lub Megachile versicolor.
Drobna uwaga co do samego tekstu: w opisie przepoczwarzenia przed „…cechy diagnostyczne…” niepotrzebnie jest słowo „nie”.
Poprawione. Dziękuję.