Blepharipa pratensis – Polanica gruba

Tachinidae – Rączycowate
Ciało szaro opylone, na bokach odwłoku pomarańczowe plamy na tergitach 3 i 4. Policzki szerokie, oczy nagie, głaszczki masywne. Na 3 tergicie cztery, czasem 2 blisko siebie położone długie szczecinki marginalne – główna cecha diagnostyczna.

Sangrodz 11.05.2012

Sangrodz 11.05.2012 ♂

Sangrodz 11.05.2012 Samica

Sangrodz 11.05.2012 ♂

Sangrodz 11.05.2012

Sangrodz 11.05.2012 ♂

Chociszewo 15.06.2021 Fot. Lucyna Bugiera

  1. Status. Pospolita i liczna w całym kraju
  2. Siedlisko. Lasy, zwłaszcza ich skraje i leśne polany, oraz parki, zadrzewienia, zagajniki
  3. Wymiary. Długość ciała 12-15 mm
  4. Aktywność. Maj – czerwiec. Gatunek jednopokoleniowy
  5. Lokalizacja. Łódzkie, lubuskie
  6. Pokarm. Spadź, rzadko zalatuje na kwiaty. Larwy są endoparazytoidami gąsienic Lymantria dispar – poziom spasożytowania może dochodzić nawet do 90% populacji motyla, oraz Dendrolimus pini – tutaj poziom spasożytowania osiąga 70%. Rzadziej żywicielami są Deilephila elpenor i Saturnia pyri. Samica składa jaja w pobliżu żerującej gąsienicy żywiciela. Ta zjada jaja i tak dochodzi do spasożytowania. W ciele jednej gąsienicy może się rozwijać ponad 20 larw, zwykle jest ich kilka
  7. Podobne. Liczne inne rączyce ze szczególnym uwzględnieniem rzadkiej i nieco mniejszej kuzynki Blepharipa schineri . Ma ona węższe głaszczki i pozbawiona jest szczecin na 3 tergicie, a u samicy przeważnie brak pomarańczowych plam na odwłoku
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera avidal
b-pratensis

Łódzki Ogród Botaniczny 19.05.2016 ♂

blepharipa-male

Łódzki Ogród Botaniczny 19.05.2016 ♂

Chociszewo 15.06.2021 Fot. Lucyna Bugiera

Chociszewo 15.06.2021 Fot. Lucyna Bugiera


avidal

Leave a Reply