Leskia aurea – Leskia złocista

Tachinidae – Rączycowate
Oczy u obu płci rozdzielone czołem. Czoło złociścieżółto opylone. Wierzch tułowia złocistożółty – ulega on jednak wycieraniu, w związku z czym spotyka się osobniki z mniej lub bardziej rozległymi, szarymi akcentami; niekiedy wierzch tułowia wręcz całkowicie szary. Na środku śródpleczu, za szwem tułowiowym 3 pary szczecinek dc (dorsocentral setae). Tegula i basicosta żółta. Odwłok żółtopomarańczowy z częściowo srebrzyściebiałymi tylnymi krawędziami tergitów, w tylnej części pokryty długimi, sztywnymi, czarnymi szczecinami. Uda i golenie żółte, stopy silnie przyciemnione. Czułki całkowicie żółte. Skrzydła przezroczyste; komórka R5 wąsko otwarta.

Łódź – Dolina Olechówki 17.08.2021

Łódź – Dolina Olechówki 17.08.2021

Leskia

Łódź – BRUS 19.07.2019

L.aurea

Łódź – BRUS 19.07.2019

  1. Liczebność. Nieczęsto obserwowana
  2. Biotop. Nasłonecznione skraje lasów i leśne prześwietlenia, polany, ogrody, zarośla, sady; także tereny ukwiecone, na których imagines poszukują pokarmu
  3. Wymiary. Długość ciała 7-10 mm
  4. Aktywność. Kwiecień/maj – wrzesień/październik; dwa pokolenia w sezonie
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Nektar, spadź. Larwy są parazytoidami gąsienic motyli z rodziny Sesiidae; szczególnie często porażane bywają Synanthedon spheciformisSynanthedon myopaeformis i Synanthedon vespiformis. Po zabiciu larwy gospodarza larwa rączycy przepoczwarcza się blisko niewykorzystanego otworu wylotowego; wcześniej zmanipulowana przez pasożyta larwa przeziernika drąży tunel wylotowy
  7. Podobne. Nietrudna do identyfikacji
  8. Uwagi. Autor obserwacji – avidal

avidal

Leave a Reply