Tachinidae – Rączycowate
Oczy owłosione lub niemal nagie, u obu płci rozdzielone czołem, węższym u samca. Ciało szaro-czarne, u niektórych osobników z żółtawym opyleniem (zwłaszcza u porazicy stonkówki Meigenia dorsalis). Propleuron (jedna z płytek bocznych tułowia) owłosiony. Szczecinki wierzchołkowe (apical scutellar bristles) na scutellum długie, pionowo odstające ku górze, równoległe – istotna cecha diagnostyczna rodzaju. Na odwłoku u samca często dwie pary ciemnych plam na tergitach 3 i 4. Czułki ciemne. Skrzydła przezroczyste, lekko przyciemnione; komórka R5 wąsko otwarta. W Polsce 6 gatunków, które zwykle rozróżnia się na podstawie budowy genitaliów samców.
Łódź – BRUS 05.06.2019 ♂
Łódź – BRUS 05.06.2019 ♂
Łódź – BRUS 05.06.2019 ♂
- Status. Przynajmniej niektóre gatunki pospolite i liczne
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, zarośla, polany, łąki; najczęściej obserwowane na liściach lub na kwiatach
- Wymiary. Długość ciała 3.5-7.5 mm
- Aktywność. Kwiecień – październik; często kilka generacji w sezonie
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy są parazytoidami larw stonek Chrysomelidae (Crioceris, Chrysomela, Agelastica i inne), a sporadycznie larw rośliniarek Symphyta; gatunki żywicielskie niektórych gatunków pozostają nieznane
- Podobne. Liczne inne rączyce, które na ogół najłatwiej odróżnić po kształcie szczecinek apikalnych na scutellum
- Uwagi. Identyfikacja Theo Zeegers
- Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal
- Gatunki wykazane z Polski:
- Meigenia dorsalis
- Meigenia grandigena
- Meigenia majuscula
- Meigenia incana
- Meigenia mutabilis
- Meigenia uncinata