Callopistromyia annulipes

Ulidiidae 
Całe ciało – w tym głowa i scutellum – charakterystycznie, marmurkowo plamkowane. Skrzydła owalne z niepowtarzalnym, diagnostycznym dla gatunku deseniem. Podczas zalotów samce unoszą skrzydła wysoko ponad tułów; skrzydła mogą stykać się ze sobą i układać w atrakcyjny dla samic, wzorzysty ornament w kształcie koła.

C annulipes

Kraków 28.05.2019 Fot. Maksymilian Syratt

Nisko 21.06.2022 ♂ Fot. Marcin Szot

Zielona Góra 02.07.2022 ♂ Fot. Piotr Ostrowski

Zielona Góra 02.07.2022 ♂ Fot. Piotr Ostrowski

C.annulipes

Lubin 24.05.2019 Fot. Meadowlark

  1. Status. Gatunek odkryty w Polsce dopiero w roku 2018; obecnie notowany głównie z południa kraju, jednak wiele wskazuje na to, że zwiększa zasięg w kierunku północnym
  2. Siedlisko. Nasłonecznione tereny otwarte, chętnie w miastach i na terenach ruderalnych. Najłatwiej zaobserwować gatunek podczas rójki na powalonych pniach, lub na innych płaskich, także nietypowych powierzchniach (wymienia się m.in. ściany toalet toi toi)
  3. Wymiary. Długość ciała około 5 mm
  4. Aktywność. Kwiecień – październik; dwa pokolenia w sezonie
  5. Lokalizacja. Małopolskie, dolnośląskie, świętokrzyskie, podkarpackie, lubuskie
  6. Pokarm. Pokarm płynny, w tym soki ze zranionych drzew. Larwy żerują w drewnie drzew liściastych, zwłaszcza robinii – wymienia się również wiązy, klony, buki i topole (zwłaszcza przerośnięte grzybnią – być może są raczej mycetofagiczne, niż ksylofagiczne)
  7. Podobne. Charakterystyczna
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Sylwia Pawłowska Piotr Ostrowski Meadowlark Maks Syratt Marcin Szot Lucyna Bugiera
  9. Więcej o gatunku
Callopistromyia

Kraków 28.05.2019 ♂ podczas zalotów przyjmuje pozę pawia Fot. Maksymilian Syratt

Okolice Niegowa 19.06.2022 ♂ Fot. Sylwia Pawłowska

Chociszewo 06.09.2019 Fot. Lucyna Bugiera

Chociszewo 06.09.2019 Fot. Lucyna Bugiera

C.annulipes

Kraków 28.05.2019 Fot. Maksymilian Syratt


Łódź 02.06.2019

avidal

15 thoughts on “Callopistromyia annulipes

  1. Dzień dobry. Akurat wczoraj na praniu moja mama zauważyła samca tego gatunku, i mnie. Trzeba przyznać że wyglądał bardzo osobliwie. Od dawna interesuje się owadami, ale raczej jestem ptasiarzem więc jedyne co mogłem powiedzieć że to jakaś bardzo dziwna muchówka udająca pawia:) Na szczęście zrobiłem obszerną dokumentację fotograficzną makro-zoomem (Ale słabym) i wstawiłem na instagram, gdzie mądrzejsi ode mnie ją zidentyfikowali. Obserwowałem ją na pograniczu Małopolski i Podkarpacia, we wsi Harklowa. Domyślam się, że ta obserwacja jest raczej bezwartościowa, bo pochodzi z południa kraju- ale jej wygląd sprawia, że jest chyba najbardziej osobliwą muchówką Polski:)

  2. Wbrew pozorom niemało gatunków stosuje ten rodzaj zalotów, czyli taniec z uniesionymi skrzydłami. Choćby niektóre Drosophilidae, czy Ulidiidae. Ale ten gatunek czyni to faktycznie najbardziej spektakularnie. Z tego względu bez wahania można go uznać za osobliwość.
    Choć wiele innych muchówek wykazuje interesujące zwyczaje behawioralne (w tym fascynujące gatunki z rodziny Clusiidae), czy nietuzinkowy wygląd.

  3. A ja wciąż mam nadzieje że jeszcze ją odnajdę…:) Na razie po lipcowym spotkaniu nie mogę jej znaleźć. W tym roku może się już nie uda, ale w przyszłym jej nie odpuszczę! Zdjęcia mam niby dobre, ale ta muchówka jest po prostu niesamowita. Wiele owadów zachowuje się ciekawiej, ale niemniej jego tańce z tym pawim „ogonem” są prawdziwie spektakularne:)

  4. W tym roku pojawiła się już dwa razy w ogrodzie- niestety ani razu nie miałem przy tym aparatu:( Raz wyłowiłem jednego który topił się w kuble z wodą- niestety byłem w pośpiechu, było ciemno i nie miałem aparatu- sam już mam wątpliwości czy to na pewno był ten gatunek, drugi raz widziała go moja babcia- samiec w pozie pawia usiadł jej na spodniach, ale zanim dobiegłem już poleciał. Mimo wszystko poluje na niego, mam nadzieje że znów się pokaże:)

  5. To tzw. paradoks ciekawej muchy- ilość sprzętu będąca akurat przy obserwującym jest odwrotnie proporcjonalna do ciekawości owada:D

Leave a Reply to avidalCancel reply