Tettigonidae – Pasikonikowate
Znany też pod nazwą łatczyn białogłowy. Ciało masywne, o zmiennym ubarwieniu – nigdy jednak nie jest zielone. Skrzydła długie, sięgające daleko poza tylne kolana, na ogół kontrastowo plamkowane. Przysadki odwłokowe samców ząbkowane w części nasadowej – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Pokładełko duże, stosunkowo lekko zakrzywione ku górze.
Chorwacja – Vir 12.08.2018 ♀ Fot. Marek R.Swadzba
- Zasięg. Wybrzeża Morza Śródziemnego; miejscami liczny
- Siedlisko. Wilgotne, zakrzewione polany i ugory; chętniej przebywa na krzewach, niż wśród roślinności zielnej
- Wymiary. Długość ciała 30-44 mm
- Aktywność. Czerwiec – październik
- Lokalizacja. Chorwacja, Francja. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Owady oraz soczyste części roślin
- Podobne. W Polsce występuje Decticus verrucivorus, który często jest zielony. Jeśli nie – skrzydła są zwykle krótsze (choć nie zawsze), pokładełko nieco silniej zakrzywione ku górze, a przysadki odwłokowe ząbkowane bliżej wierzchołka
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Karol Wałach Marek R.Swadzba Sebastian Czeczor
Francja – Carcassone 11.09.2023 ♂ Fot. Karol Wałach
Chorwacja – Zadar 14.08.2023 ♀ Fot. Sebastian Czeczor
Mój kot upolował dziś takiego. Gmina Wiązowna. 700metrów od rzeki Świder. W środku pszenżyta. Wyschnięta glina.
To pewnie łatczyn brodawnik. Zdecydowanie mniejszy, niż tutaj opisywany. Białoczelne liczne są w Dalmacji, w niektórych miejscach wręcz trzeba uważać gdzie się staje.
Też takiego miałam na działce powiat limanowski foto zrobiłam bo mi się wydawał ciekawy
Bardzo mało prawdopodobne, aby to był ten właśnie gatunek.