Crabronidae – Grzebaczowate
Rodzaj obejmujący niewielkie lub wręcz male grzebaczowate. Skrzydło przednie z pojedynczą komórką kubitalną Cu, która łączy się w jedną całość z sąsiadującą komórką dyskoidalną tworząc dużą komórkę kubitodyskoidalną. Na tułowiu znajduje się charakterystyczna dla rodzaju duża, ostro zakończona zatarczka. Pierścień pośredni zaopatrzony w długi kolec, tzw. mukron. Odwłok krótki, żółto lub biało paskowany.
- Status. Niektóre gatunki bardzo pospolite, inne rzadkie; w Polsce występuje co najmniej 13 gatunków otrętwiaczy
- Siedlisko. Piaszczyste tereny otwarte takie jak wydmy śródlądowe, piaskownie, polne drogi, oraz kwietne łąki, ugory, przydroża…
- Wymiary. Długość ciała 3-10 mm, w zależności od gatunku
- Aktywność. Czerwiec – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice łowią muchówki, często z rodzin Muscidae i Anthomyidae
- Podobne. Poszczególne gatunki bardzo do siebie podobne i często praktycznie nierozróżnialne na podstawie fotografii
- Uwagi. Autor obserwacji – avidal
W ogrodzie botanicznym natknąłem się na agregację otrętwiaczy, które nie bacząc na spacerowiczów namiętnie tarzały się bezpośrednio na piaszczystej dróżce. Na ogół w zespołach trójosobniczych – ale były i takie składające się z pięciu otrętwiaczy usadowionych jeden na drugim. W sumie w jednym miejscu zebrało się około 30 osobników. Coś podobnego widziałem dotąd tylko raz, w wykonaniu Blera fallax.
Ostatnie zdjęcie na dole to Cerceris 🙂 Nie ma mukrona a i nóżki ma inne niż Oxybelus…
Teraz też to dostrzegam. Dziekuję za weryfikację.
Ten z Lublinka to trispinosus. Samica jest dość charakterystyczna – prawie cała czarna, tylko na odwłoku ma kilka par żółtych plamek i stopy niekiedy jaśniejsze, brązowe.
Cieszy każdy oznaczony do gatunku osobnik, zwłaszcza z tak trudnego rodzaju. Za jakiś przetransferuje fotkę. Dziękuję.