Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Ciało czarne zdobionym charakterystycznym, choć silnie zmiennym u obu płci układem białych plam w liczbie od 30 do 48; u samicy biała przepaski na boku 7 tergitu – istotna cecha diagnostyczna. Oczy czarne. Nadustek od czerwonobrązowego po czarny. Nogi pomarańczowe; lecz przednie biodra u samicy częściowo lub w całości żółte (u samca także środkowe), a tylne czarne, natomiast tylne golenie i stopy miejscowo brunatne. Czułki czarne poza białymi członami 13-18 u samicy oraz 12-15 u samca; biała obrączka którą tworzą węższa u samca . Znanych jest kilka form barwnych gatunku.
- Status. Lokalnie pospolity. Samice dwukrotnie liczniejsze od samców
- Siedlisko. Lasy iglaste i mieszane
- Wymiary. Samica 16-34 mm; pokładełko do 49 mm. Samiec 15-17 mm. Larwa dorasta do 25 mm.
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Bieszczady
- Pokarm. Rosa, spadź. Larwy są parazytoidami larw trzpiennikowatych Siricidae (w tym Xeris spectrum, Urocerus augur, Sirex juvencus, Sirex noctilio, Urocerus gigas), oraz larw kózkowatych i bogatkowatych – wymienia się Cerambyx cerdo i Monochamus sutor Wg Jacka Hilszczańskiego żerowanie larw na larwach chrząszczy jest wątpliwe. Czas drążenia w drewnie kanalika przez samicę – od 10 do 25 minut
- Podobne. U zgłębca Rhyssa persuasoria nadustek jest czerwony lub brązowy, wszystkie człony czułków są czarne, a na bokach 7-ego tergitu zamiast białej przepaski pojawiają się białe plamy. Megarhyssa rixator różni się parą białych smug na środku śródplecza i odmiennym kształtem białych plam na bokach tergitów
- Uwagi. Autor obserwacji – Andrzej Kucharski