Megachilidae – Miesierkowate
Ciało czarne, pokryte złotawymi włoskami. Przepaski z jasnych włosków na tylnych krawędziach tergitów wąskie, często przerwane po środku (u samicy szeroko przerwane na tergitach 1-4). Szczoteczka brzuszna dwubarwna – z przodu intensywnie pomarańczowa, z tyłu (na sternitach 5 i 6) czarna; wg obserwacji Dareckiego zdarzają się samice z ostatnim tylko czarnym, lub brązowym sternitem, a nawet takie z jednolicie pomarańczową szczoteczką. W przednim skrzydle 2 komórki kubitalne Cu.
Lubin 29.07.2018 ♀ Fot. Meadowlark
Murawy Dobromierskie 28.06.2019 ♀
Chociszewo 10.07.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
Murawy Dobromierskie 28.06.2019 ♀
Lubin 11.08.2018 ♀ Fot. Meadowlark
- Liczebność. Pospolita i liczna
- Biotop. Skraje lasów, parki, ogrody – najchętniej tereny otwarte w pobliżu złogów martwego drewna, w którym gniazduje. Także kwietne łąki, polany, ugory, przydroża i tereny ruderalne, gdzie odwiedza kwiaty
- Wymiary. Samica 11-14 mm. Samiec 8-10 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Dolnośląskie, świętokrzyskie, lubuskie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice magazynują pyłek i nektar, najczęściej z kwiatów roślin z rodzin bobowatych i złożonych. Gniazda zakładają w drewnie (wykorzystują korytarze wydrążone przez owady ksylofagiczne), bądź w pustych łodygach roślin (chętnie jeżyn). Komory lęgowe wyścieła liśćmi wycinanymi żuwaczkami z krzewów róż, tarnin i innych roślin. Zasiedla hotele dla owadów
- Podobne. Inne miesierki, szczególnie Megachile centuncularis o jednobarwnej, czerwonej szczoteczce brzusznej
- Uwagi. Kleptopasożytami gniazdowymi są Coelioxys inermis i Coelioxys mandibularis
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Meadowlark Lucyna Bugiera avidal
- Uwagi 3. Identyfikacja Lucyna Bugiera (osobnik z Chociszewa) i Darecki (pozostałe osobniki)
- Więcej o gatunku
Lubin 14.08.2019 Fot. Meadowlark
Lubin 14.08.2019 Fot. Meadowlark
Lubin 14.08.2019 Zamknięcie wlotu do gniazda z fragmentów liści, które nie są precyzyjnie dopasowane do średnicy wejścia, w przeciwieństwie do Megachile centuncularis Fot. Meadowlark
Lubin 31.07.2018 Fot. Meadowlark
Lubin 29.07.2018 Fot. Meadowlark
Lubin 31.07.2018 Fot. Meadowlark
Lubin 01.08.2018 Wejście do komory maskowane jest wyciętymi fragmentami liści Fot. Meadowlark
Lubin 14.08.2019 Fot. Meadowlark
Lubin 14.08.2019 Fot. Meadowlark
Lubin 29.07.2018 Niepożądany gość – Trichrysis cyanea Fot. Meadowlark
Tymczasem Meadowlark wykonała audyt postępów w rozwoju swoich podopiecznych i przysłała kilka interesujących zdjęć.
Jesień 2018 – Lubin Liście w wylotach norek zdążyły już utracić chlorofil i zbrązowieć Fot. Meadowlark
Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark
Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark
Jesień 2018 – Lubin Rozcięta łodyga z widocznymi komorami lęgowymi Fot. Meadowlark
Jesień 2018 – Lubin Rozcięta łodyga z widocznymi komorami lęgowymi Fot. Meadowlark
Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark
Na tych fotkach widać, że polska nazwa, mimo że niezgodna z łacińską, pasuje bo białe przepaski na odwłoku, z wyjątkiem ostatniej – na 5 tergicie, ma szeroko przerwane. W tym roku samice po raz pierwszy spotkałem 7 maja i była to moja najwcześniejsza obserwacja w sezonie jeśli chodzi o samice. Koło starych pniaków latało ich kilka ale prawie same małe a tylko jedna była duża, prawie wielkości miodnej, ale takie większe w ogóle widuję rzadko, przeważają karłowate. Zresztą ten gatunek jest zróżnicowany jeśli chodzi o wielkość – 11-14 mm to spory rozstrzał, a u gatunków tej wielkości nawet 1-2 mm robi wyraźną różnicę.
Hmm, dobrze jest wiedzieć jaki to właśnie gatunek się obserwuje. Ja niestety wiem tylko, że mam przed sobą miesierkę – i to tyle.
Wykorzystałem Twój komentarz i nieco zmodyfikowałem opis.
Wrzuć chociaż jedną z tych swoich fotek 🙂
Tak, przynajmniej będzie osobnik z Łodzi. Zajmę się tym wkrótce.