Megachilidae – Miesierkowate
Ciało czarne, pokryte złotawymi włoskami. Przepaski z jasnych włosków na tylnych krawędziach tergitów wąskie, często przerwane po środku (u samicy szeroko przerwane na tergitach 1-4). Szczoteczka brzuszna dwubarwna – z przodu intensywnie pomarańczowa, z tyłu (na sternitach 5 i 6) czarna; wg obserwacji Dareckiego zdarzają się samice z ostatnim tylko czarnym, lub brązowym sternitem, a nawet takie z jednolicie pomarańczową szczoteczką. W przednim skrzydle 2 komórki kubitalne Cu.
- Status. Pospolita i liczna. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Skraje lasów, parki, ogrody – najchętniej tereny otwarte w pobliżu złogów martwego drewna, w którym gniazduje. Także kwietne łąki, polany, ugory, przydroża i tereny ruderalne, gdzie odwiedza kwiaty
- Wymiary. Samica 11-14 mm. Samiec 8-10 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Dolnośląskie, świętokrzyskie, lubuskie
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice magazynują pyłek i nektar, najczęściej z kwiatów roślin z rodzin bobowatych i złożonych. Gniazda zakładają w drewnie (wykorzystują korytarze wydrążone przez owady ksylofagiczne), bądź w pustych łodygach roślin (chętnie jeżyn). Komory lęgowe wyścieła liśćmi wycinanymi żuwaczkami z krzewów róż, tarnin i innych roślin. Zasiedla hotele dla owadów
- Podobne. Inne miesierki, szczególnie Megachile centuncularis o jednobarwnej, czerwonej szczoteczce brzusznej
- Uwagi. Kleptopasożytami gniazdowymi są Coelioxys inermis i Coelioxys mandibularis
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Meadowlark Lucyna Bugiera avidal
- Uwagi 3. Identyfikacja Lucyna Bugiera (osobnik z Chociszewa) i Darecki (pozostałe osobniki)
- Więcej o gatunku

Lubin 14.08.2019 Zamknięcie wlotu do gniazda z fragmentów liści, które nie są precyzyjnie dopasowane do średnicy wejścia, w przeciwieństwie do Megachile centuncularis Fot. Meadowlark

Lubin 29.07.2018 Niepożądany gość – Trichrysis cyanea Fot. Meadowlark
Tymczasem Meadowlark wykonała audyt postępów w rozwoju swoich podopiecznych i przysłała kilka interesujących zdjęć.

Jesień 2018 – Lubin Liście w wylotach norek zdążyły już utracić chlorofil i zbrązowieć Fot. Meadowlark

Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark

Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark

Jesień 2018 – Lubin Rozcięta łodyga z widocznymi komorami lęgowymi Fot. Meadowlark

Jesień 2018 – Lubin Rozcięta łodyga z widocznymi komorami lęgowymi Fot. Meadowlark

Jesień 2018 – Lubin Fot. Meadowlark
Na tych fotkach widać, że polska nazwa, mimo że niezgodna z łacińską, pasuje bo białe przepaski na odwłoku, z wyjątkiem ostatniej – na 5 tergicie, ma szeroko przerwane. W tym roku samice po raz pierwszy spotkałem 7 maja i była to moja najwcześniejsza obserwacja w sezonie jeśli chodzi o samice. Koło starych pniaków latało ich kilka ale prawie same małe a tylko jedna była duża, prawie wielkości miodnej, ale takie większe w ogóle widuję rzadko, przeważają karłowate. Zresztą ten gatunek jest zróżnicowany jeśli chodzi o wielkość – 11-14 mm to spory rozstrzał, a u gatunków tej wielkości nawet 1-2 mm robi wyraźną różnicę.
Hmm, dobrze jest wiedzieć jaki to właśnie gatunek się obserwuje. Ja niestety wiem tylko, że mam przed sobą miesierkę – i to tyle.
Wykorzystałem Twój komentarz i nieco zmodyfikowałem opis.
Wrzuć chociaż jedną z tych swoich fotek 🙂
Tak, przynajmniej będzie osobnik z Łodzi. Zajmę się tym wkrótce.