Acrididae – Szarańczowate
Znany też jako konik włóczęga. Ubarwienie ciała szarobrązowe, lub żółtobrązowe. Boczne żebra przedplecza wyraźnie załamane, dobrze widoczne na tle czarnych pasów bocznych tułowia. Wierzchołek odwłoka często czerwonawy w górnej części. Otwór tympanalny okrągły – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Tylne golenie częściowo czerwone, lub żółte. Skrzydła sięgają na ogół do tylnych kolan.

Tuszyn – rezerwat Molenda 12.08.2022 Fot. Barnaba

Tuszyn – rezerwat Molenda 12.08.2022 Fot. Barnaba

Rogoźnik 03.09.2022 Fot. Patrick Skórka

Brzeźnica 28.08.2020 Fot. Ryszard Orzechowski

1. Liczebność. Wyraźnie liczniejszy na południu kraju. Nie jest tak rozpowszechniony jak większość innych koników z rodzaju
2. Biotop. Skraje lasów sosnowych, wrzosowiska, wydmy śródleśne i inne ciepłe, suche tereny skąpo pokryte roślinnością
3. Wymiary. Samica 16-22 mm. Samiec 12-15 mm
4. Aktywność. Lipiec – październik
5. Lokalizacja. Lubuskie, śląskie, łódzkie
6. Pokarm. Roślinożerny
7. Podobne. Liczne inne koniki, które można odróżnić min. na podstawie kształtu bocznych żeber przedplecza (proste z przodu u Chorthippus dorsatus), czy też kształtu otworu tympanalnego (nerkowaty u gatunków z grupy Chorthippus biguttulus – w tym wykazującego zbliżone upodobania siedliskowe Chorthippus mollis)
8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Barnaba Patrick Skórka Ryszard Orzechowski
9. Uwagi 2. Identyfikacja osobnika z  Tuszyna Przemysław Żurawlew
10. Rozmieszczenie

avidal