Najmniejsze osobniki skoczonosków (Rhamphus spp.) dorastają ledwie do jednego milimetra, co czyni je najmniejszymi ryjkowcami w naszej faunie w ogóle. Skoczonosek głogowy jest jednym z trzech gatunków rodzaju wyróżniającego w plemieniu minujących liście różnych drzew i krzewów skoczonosów (Rhamphini) nie tylko wielkością i czarną narwą, ale też prostymi, nie zgiętymi kolankowato czułkami, oraz zbliżonymi do siebie oczami. Pazurki stóp pozbawione są ząbków. Uda tylnych nóg zgrubiałe. Tak jak inne Rhamphini uciekają od prześladowców wykonując sprężyste skoki, które przy ciepłej pogodzie pozwalają na rozwinięcie skrzydeł w powietrzu.
Warszawa Ursynów 02.07.2015. Fot. Marek W. Kozłowski
- Status. Pospolity. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Skraje lasów, miedze, parki, sady
- Wymiary. Długość ciała 1,2-1,6 mm
- Aktywność. Maj – październik, larwa zimuje w minie, w opadłym liściu
- Lokalizacja. Mazowieckie
- Pokarm. Imagines i larwy foliogiczne, dorosłe wygryzają dziurki w miękiszu liści głogów, jarząbów i drzew owocowych, zawsze od spodniej strony, w takie wygryzienia składane są też jaja. Larwy tworzą małe, placowate miny rozprzestrzenione po blaszce liściowej
- Podobne. Bliźniaczo podobny i równie pospolity Rh.pulicarius związany jest z wierzbami i brzozami. Poza roślinami żywicielskimi gatunki można próbować odróżnić po szczegółach ubarwienia czułków. U Rh. oxyacanthae pierwszy segment czułka jest brązowy lub czarny.
- Uwagi. Autor obserwacji – Marek W.Kozłowski
- Rh. oxycanthae w bazie Biomap