Sclerosomatidae
Wzgórek oczny (guzek oczny) mały, pozbawiony kolców, gładki. Ubarwienie ciała kontrastowe – u samicy przód głowotułowia zwykle biały z czarną plamą przed wzgórkiem ocznym; u samca białawy lub żółty z czarną plamą przed wzgórkiem ocznym. Odwłok samicy szarobrunatnoczarny z jasnymi bokami i wierzchołkiem, odwłok samca smoliście czarny z drobnymi, jasnymi plamkami. Powierzchnia tergitów 1-4 u obu płci pokryta gwiaździstymi zmarszczkami. Nogi cienkie i bardzo długie; krętarze jasne, tej samej barwy co biodra.
Lubień 17.08.2020 ♂ Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 08.08.2019 ♀ Fot. Maksymilian Syratt
Łężyckie Skałki 16.10.2016 ♀ Fot. Ryszard Orzechowski
Ojcowski Park Narodowy 30.06.2020 Osobnik młodociany Fot. Maksymilian Syratt
- Liczebność. Pospolity na wschodzie i południowym wschodzie kraju, zdecydowanie rzadki w centrum, na zachodzie i północy
- Biotop. Wilgotne, cieniste lasy liściaste i iglaste, zarośla, parki, cmentarze, zbocza skalne, jaskinie, bunkry, rumowiska kamienne, połoniny; stosunkowo niechętnie kolonizuje ludzkie osiedla i miasta
- Wymiary. Samica 4.6-7.3 mm. Samiec 3.3-5 mm
- Aktywność. Połowa sierpnia – początek grudnia. Osobniki młodociane od maja do września; w górach przez cały rok
- Lokalizacja. Góry Stołowe, małopolskie. Występuje przypuszczalnie w całym kraju
- Pokarm. Drobne bezkręgowce, grzyby
- Podobne. Wykazany z Karkonoszy Leiobunum rupestre różni się m.in. ziarenkowata strukturą powierzchni tergitów 1-4. U pozostałych krajowych łabuni krętarze nóg są ciemniejsze od bioder. Do grupy gatunkowej zalicza się także nie występujący w Polsce Leiobunum subalpinum
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Ryszard Orzechowski Maks Syratt
- Uwagi 2. Identyfikacja osobników z Łężyckich Skałek, Ojcowskiego PN oraz Lubnia (2019) Robert Rozwałka