17 thoughts on “Vespidae – Osowate”

1. Nasze osowate dzielą się na 3 podrodziny: Vespinae(bodajże 10 gatunków), Polistinae(3 lub 4 gatunki z rodzaju Polistes) i Eumeninae(około 50 gatunków). W faunie światowej występują ponadto podrodziny Stenogastrinae, Masarinae i Euparagiinae.

   Odpowiedz

2. Rozumiem. Ja wrzuciłem do jednego koszyka klecanki i osy właściwe; być może miałem jakieś błędne, lub nieaktualne dane. Wprowadzę konieczne zmiany. Dziękuję za korektę.

   Odpowiedz

3. Zmienione. Czy teraz jest poprawnie?

   Odpowiedz

4. Co do liczby Vespinae latających w Polsce mam trochę sprzeczne informacje, tzn chodzi mi konkretnie o rzadkie gatunki pasożytnicze(Dolichovespula adulterina, D. omissa i Vespula austriaca). Wg dra Henryk Garbarczyka, który zrobił przekład i adaptację do polskiego wydania książki Heiko Bellmanna o błonkówkach, ten ostatni gatunek u nas nie występuje. Jest tam napisane, że są u nas tylko 3 gatunki z rodzaju Vespula. Jeżeli jednak V. austriaca i oba pasożytnicze gatunki z rodzaju Dolichovespula latają w Polsce, to znaczy że mamy w sumie 11 gatunków z podrodziny Vespinae. Znasz może jakiegoś speca dobrze obeznanego w tym zagadnieniu? Bo nie chciałbym Ciebie ani nikogo innego w błąd wprowadzić że na pewno jest 10 gatunków.

   Odpowiedz

5. Na razie uwzględniłem ten dylemat w opisie rodziny. Jeśli dowiem się konkretów, umieszczę je tutaj.

   Odpowiedz

   • Witam. Vespula austriaca występuje w Polsce, w swoim zbiorze mam 17 okazów. Wydawałoby się, że kwestia listy gatunków Vespidae Polski jest prosta rzeczą, ale wszystko temu przeczy, zwłaszcza np. wykaz „warszawski” z 2004 roku („Fauna Polski etc.). Wg moich danych (tj. na podstawie mojego zbioru) mogę z ręka na sercu napisać, że podrodzina Vespinae jest reprezentowana w Polsce przez 11 gatunków, a Polistinae przez 3 – w sumie 14. Oto one:
     Vespinae:
     Dolichovespula adulterina (Buysson, 1905)
     Dolichovespula media (Retzius, 1783)
     Dolichovespula norwegica (Fabricius, 1781)
     Dolichovespula omissa (Bischoff, 1931)
     Dolichovespula saxonica (Fabricius, 1793)
     Dolichovespula sylvestris (Scopoli, 1763)
     Vespa crabro Linnaeus, 1758
     Vespula austriaca (Panzer, 1799)
     Vespula germanica (Fabricius, 1793)
     Vespula rufa (Linnaeus, 1758)
     Vespula vulgaris (Linnaeus, 1758)
     Polistinae:
     Polistes biglumis bimaculatus (Geoffroy, 1785)
     Polistes dominulus (Christ, 1791)
     Polistes nimpha (Christ, 1791)
     Pozdrawiam

     Odpowiedz

6. Dziękuję za tak wyczerpującą odpowiedź. Chciałbym jeszcze wiedzieć czy D. norwegica występuje w całej Polsce? Ponoć jest u nas pospolita, a ja jej na Dolnym Śląsku nie spotkałem.

   Odpowiedz

   • Dolichovespula norwegica jest częstsza w terenach górskich, na niżu jest rzadziej notowana. oto dane z mojego katalogu (jakieś nowsze prace mogłem pominąć, bo ostatnio inne grupy mnie bardziej interesują :):
     2. Pobrzeże Bałtyku: Stegna (CF72) (Brischke 1889), Sopot (Blüthgen 1961),
     3. Pojezierze Pomorskie: Motarzyno (XA52), Dębnica Kaszubska (XA42) (Paul 1943),
     4. Pojezierze Mazurskie: WPN: Zatoka Słupiańska (FE38) (Żyła 2006),
     5. Nizina Wielkopolsko-Kujawska: Smukała k/Bydgoszczy (Meyer 1919), prowincja poznańska (Blüthgen 1961 za Meyerem 1919),
     6. Nizina Mazowiecka: Hamernia (DC66), Warszawa (Skibińska 1986a), rez. Dębina k. Klembowa, rez. Modrzewina k. Belska, Radziejowice, rez. Król Jan III Sobieski k. Marysina Wawerskiego (Skibińska 1989a), Kampinoski PN: Bromierzyk (DC59) (Szczepko i in. 2009),
     7a. Puszcza Białowieska: N-ctwo Hajnówka, obręb Starzyna (Skibińska 1999), ogólnie (Skibińska 2001),
     10. Wyżyna Krakowsko-Wieluńska: Kraków (Niezabitowski-Lubicz 1902), Ojcowski Park Narodowy (DA16) (Wiśniowski 2002, 2003),
     11. Wyżyna Małopolska: Poddębina k. Łodzi (Kowalczyk 1988b), Łódź os. Radiostacja (Kowalczyk 1991a, Szczepko i in. 2004), Łódź ogólnie (Kowalczyk i Szczepko 2008a),
     11a. Góry Świętokrzyskie: L-ctwo Wilczy Bór (Nadl. Suchedniów) (DB 74), Świętokrzyski PN i otulina (Kowalczyk 1990),
     12. Wyżyna Lubelska: Dąbrowica k. Lublina (FB08) (Anasiewicz 1986),
     15. Sudety Zachodnie: wsch. Karkonosze – Karpacz (WS52), Bierutowice (WS52), Polana (WS52), Kocioł Małego Stawu (WS 42), Hala Złotówka (WS52), Kocioł Łomniczki (WS52), Śnieżka (WS52) (Pawlikowski 1993),
     16. Sudety Wschodnie: okolice Lądka Zdroju (Scholz 1911a),
     17. Beskid Zachodni: Rytro (Niezabitowski-Lubicz 1902), Beskid Sądecki – ogólnie (Stępkowska-Barańska 1963), Zawoja-Barańcowa, masyw Babiej Góry (CV99) (Celary 1998), Babia Góra (CV99) (Eck i Dylewska 1998, Dylewska i Wiśniowski 1998), Gorczański Park Narodowy (DV39) (Werstak i Wiśniowski 2010),
     17a. Kotlina Nowotarska: Zakopane (DV26) (Wierzejski 1874, Pawlikowski 1997), Zakopane, Chłabówka, Jaszczurówka, Palenica Białczańska (Eck i Dylewska 1998), ogólnie (Dylewska i Wiśniowski 1998),
     19. Bieszczady: Ustrzyki Górne (Eck i Dylewska 1998), ogólnie (Dylewska i Wiśniowski 1998), Wetlina, Bieszczadzki Park Narodowy: Berehy Górne, Hnatowe Berdo, Mała Rawka, Moczarne, Połonina Caryńska, Połonina Wetlińska, Przełęcz Przysłup, Przełęcz Wyżna, Rozsypaniec, Ustrzyki Górne, Wierch Wyżniański (Wiśniowski 2001),
     20. Pieniny: Pieniński Park Narodowy – Trzy Korony (Werstak i Żyła 2005),
     21. Tatry: Tatry (Niezabitowski-Lubicz 1902), Dol. Kościeliska (DV15), Toporowa Cyrhla (DV25), Dol. Białego (DV25) (Noskiewicz 1920), Krzyżne (Dylewska 1958), ogólnie Tatry (Stępkowska-Barańska 1963), liczne stanowiska w kwadratach UTM – DV15, DV25 i DV35 (Pawlikowski 1997), liczne stanowiska (Eck i Dylewska 1998), ogólnie (Dylewska i Wiśniowski 1998),
     Pozdrawiam

     Odpowiedz

7. Ja z kolei spytam o Pollstes bischoffi – jak rozumiem nie ma dotąd rekordów z naszego kraju? Bo na forum entomo niektórzy ja ponoć obserwowali…

   Odpowiedz

   • Witam. Nic mi nie wiadomo o występowaniu tego gatunku w Polsce „w naturze”, choć być może zdarzały się zawleczenia.

     Odpowiedz

8. Rozumiem. Póki co przyjmuję, że ten gatunek w naszym kraju nie lata. Zgodnie z listą, którą Pan przedstawił.

   Odpowiedz

9. Samicę Polistes bischoffi da się gołym okiem odróżnić od samicy P. biglumis? Ma jakieś jednoznaczne cechy diagnostyczne?

   Odpowiedz

10. Witam. Gołym okiem się nie da. Trzeba użyć binokularu i sprawdzić, czy na boku tułowia (na mesopleurum) jest bruzda epiknemialna (samica Polistes biglumis), czy też jej brak bądź jest słabo zaznaczona (P. bischoffi). Polecam klucz Dworaka i Robertsa z 2006 roku – moge przesłać PDF. Pozdrawiam

    Odpowiedz

11. Tu przy Vespula vulgaris zmień fotkę bo masz D. saxonica

    Odpowiedz

12. Racja, trzeba to poprawić

    Odpowiedz

13. ?? W którym miejscu trzeba poprawić???

    Odpowiedz

14. Miniaturka przy Vespula vulgaris. Już jest poprawnie

    Odpowiedz