Vespidae – Osowate
Ubarwienie ciała typowe dla większości os. Między nasadami żuwaczek a dolnymi brzegami oczu dobrze wykształcone, wyraźne policzki – cecha diagnostyczna dla całego rodzaju Dolichovespula. Nadustek żółty z maleńką czarną plamką po środku; u samca często brak nawet tej plamki. Skroń żółta w górnej, czarna w dolnej części. Tergity silnie owłosione.

Murawy Dobromierskie 05.08.2012 ♂

Murawy Dobromierskie 05.08.2012 ♂

Murawy Dobromierskie 05.08.2012 ♂

1. Status. Uznawana za pospolitą – ja nie odniosłem takiego wrażenia
2. Siedlisko. Tereny leśne, zakrzewienia, tereny ruderalne; odwiedza kwietne łąki. Gniazda zakłada w dziuplach, ptasich budkach lęgowych, w spróchniałych pniach, itp.; także w budynkach. Tylko okazjonalnie w ziemi
3. Wymiary. Królowa 15-19 mm. Robotnice 12-16 mm. Samce 14-16 mm
4. Aktywność. Maj – wrzesień
5. Lokalizacja. Świętokrzyskie –  Przedborski Park Krajobrazowy
6. Pokarm. Nektar, spadź, pyłek, soki roślinne, owoce, owady, słodycze. Larwy entomofagiczne
7. Podobne. Pozostałych 5 krajowych gatunków z tego rodzaju, zwłaszcza bardzo podobna i bardzo rzadka Dolichovespula omissa, którą można odróżnić na dobrych fotografiach po kształcie nadustka i scutellum – wskazana opinia specjalisty. Od os z rodzaju Vespula łatwo ją odróżnić po wykształconych policzkach. Dolichovespula saxonica rózni się rysunkiem na nadustku i ubarwieniem skroni
8. Uwagi. Pasożytem gniazdowym jest osa leśnica Dolichovespula omissa
9. Uwagi 2. Identyfikację przeprowadził Michał Michlewicz, z zastrzeżeniem o braku pewności. Potwierdził je odpowiednim komentarzem Darecki
10. Uwagi 3. Autor obserwacji – avidal
11. Ciekawostka. Na Wyspach Brytyjskich zaobserwowano samice, które tak długo i nachalnie krążyły przy gnieździe kapturek Sylvia atricapilla, aż udało im się je spłoszyć. Wówczas splądrowały zawartość gniazda, zabijając wszystkie świeżo wylęgłe pisklaki, po czym poćwiartowały je na kawałki i zaniosły larwom. Nawet drobne  kręgowce nie mogą czuć się całkowicie bezpieczne w sąsiedztwie os

avidal