Bajecznie ubarwione, pasożytnicze błonkówki o metalicznie połyskującym, skąpo owłosionym ciele. Pancerz chitynowy bardzo twardy, chroniący przed użądleniami żywicieli, którymi są inne żądłówki. Zagrożona złotolitka zwija się w kulkę i w tej pozycji skutecznie opiera się żądłom grzebaczy, czy os. Imagines chętnie odwiedzają kwiaty. Larwy pasożytujące na gatunkach z nadrodziny Vespoidea są ściśle entomofagiczne, zaś te rozwijające się w gniazdach gatunków z nadrodziny Apoidea bywają także melitofagiczne i nie gardzą pyłkiem oraz nektarem stanowiącym zapas pożywienia dla larw gospodarza.
Lista gatunków złotolitkowatych Polski liczy 96 gatunków (wg monografii Cuckoo-wasps of Poland – Bogdan Wiśniowski 2015), z czego dwa – Chrysura cuprea i Chrysura dichroa przypuszczalnie już wyginęły (przyznano im status Ex – extinct). Dalszych 27 gatunków wpisano na Czerwona Listę z wysokimi kategoriami zagrożenia (CR, EN, VU).
Składam serdeczne podziękowania panu profesorowi Bogdanowi Wiśniowskiemu za podarowanie mi przepięknej i pełnej wyczerpujących informacji monografii Cuckoo-wasps of Poland
Chrysis analis – Złotolitka prostozębna
Chrysis angustula – Złotolitka pozłotka
Chrysis bicolor – Złotolitka dwubarwka
Chrysis fulgida – Złotolitka lśniącobrzucha
Chrysis germari – Złotolitka złotopaska
Chrysis gracillima – Złotolitka włochata
Chrysis ignita – Złotolitka ognista
Chrysis illigeri – Złotolitka medalionka
Chrysis inaequalis – Złotolitka urzeźbiona
Chrysis longula – Złotolitka wydłużona
Chrysis marginata
Chrysis splendidula – Złotolitka krępa
Chrysis viridula – Złotolitka bolicówka
Chrysura spp.
Cleptes semiauratus – Samosłaniec pilarek
Hedychridium ardens – Powabniczek pozłacany
Hedychridium coriaceum – Powabniczek zmarszczony
Hedychridium roseum – Powabniczek czerwonatka
Hedychrum chalybaeum – Powabnica niebieska
Hedychrum gerstaeckeri – Powabnica
Hedychrum niemelai – Powabnica osmykowa
Hedychrum nobile – Powabnica piaskowa
Hedychrum rutilans – Powabnica blondynka
Holopyga generosa – Pękatka powabnicowata
Omalus puncticollis – Litozłot drewniarek
Parnopes grandior – Sawczynka piaskowa
Pseudomalus violaceus – Litozłot ciemny
Trichrysis cyanea – Złotolitka błękitna
Mam pytanie w sumie dwa ta książka -monografia Złotolitkowatych Bogdana Wiśniowskiego jest tylko w języku angielskim i czy jest tak bogato ilustrowana zdjęciami jak strona wyżej?To piękne owady gdzie ich najlepiej szukać?Jak mi się jakaś trafia to w lesie a w opisie biotopów zazwyczaj stoja ciepłolubne otwarte tereny.Do tego są małe i płochliwe -takie odniosłem wrażenie- widziałem może zaledwie z trzy razy w życiu a zdjęcia nadawały się tylko do kosza.Tobie i Rafałowi Celadynowi wychodzi to pięknie.Chyba moje lubuskie jest ubogie w ta rodzine.
Monografia została wydana po angielsku. Każdy gatunek jest osobno, kompletnie opisany – cechy diagnostyczne, biotop, okres pojawu, mapka występowania, gatunki żywicielskie, jakie kwiaty odwiedza. Fotografii złotolitek z natury jest jednak stosunkowo niewiele. Ich brak został zrekompensowany przez bardzo bogato ilustrowany klucz do oznaczania rodzajów i gatunków – min. fotografie w technice 3d ( do każdego egzemplarza dołączone są okulary ).
Większość gatunków złotolitek preferuje tereny otwarte, bo tam gniazdują ich żywiciele. Szukaj na wydmach śródleśnych, murawach kserotermicznych, w wąwozach – ale też po prostu na polnych i leśnych drogach, przytorzach, skrajach lasów. Jeśli znajdziesz norki żądlówek, poobserwuj je czas jakiś. Może gdzieś stoją hotele dla pszczół. Na pewno u Ciebie są, tylko trzeba nauczyć się je zauważać.
Hej to niezła książka i te fotki w 3d.Szkoda że nie wyjdzie po polsku.Czyli żle szukałem tych owadów.Te przypadkowe spotkania w lesie zawsze były na powalonych okorowanych pniach.Teraz niestety musze poczekac do lata i zobaczyć co z tego wyjdzie,
Bo w takich pniach też gniazdują żądłówki, np. niektóre grzebacze. Złotolitki chętnie przylatują do kwiatów w otwartych, nasłonecznionych miejscach
Tak teraz czytam, i czy we wstępie czasem nie jest odwrotnie? Tak na logikę, pasożyty Apoidea (teraz Anthophila) powinny być melitofagiczne, a Vespoidea entomofagiczne, bo skąd pyłek w gniazdach os?
Oczywiście masz rację. Typowa dla mnie pomyłka wynikająca z pośpiechu i roztargnienia. Dzięki za interwencję.