Chrysididae – Złotolitkowate
Znana też jako złotolitka bolicówka. Ubarwienie ciała niebiesko-zielone, przy czym mesoscutum ubarwione stosunkowo jednolicie, a ostatni, trzeci tergit zwykle intensywnie niebieski. Na bokach tergitów często pojawiają się rozmyte, złocisto-zielone plamy. Tylna krawędź tergitu 3-ego z czterema ząbkami.
Łódzki Ogród Botaniczny 2021 Fot. Włodek Wypych
- Status. Rzadko obserwowana, niezbyt liczna. Występuje w całym kraju. Samice spotykane znacznie częściej od samców – stosunek płci (ratio) 6.3:1 LC
- Siedlisko. Skraje lasów, parki, ogrody, polany, ukwiecone łąki i ugory; regularnie znjadowana na ścianach drewnianych budynków
- Wymiary. Samica 7-13 mm. Samiec 7-12 mm
- Aktywność. Od połowy maja do połowy sierpnia; samce do połowy lipca
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy są pasożytami gniazdowymi Symmorphus murarius, Symmorphus bifasciatus, Symmorphus crassicornis i Symmorphus allobrogus; po zabiciu larw gospodarza pożerają zgromadzone zapasy pożywienia
- Podobne. W krajowych warunkach najłatwiej pomylić ją z przeciętnie mniejszą Trichrysis cyanea, u której na końcu odwłoka znajdują się 3 ząbki (2 boczne i jeden środkowy) oraz ze znacznie rzadszymi Chrysis equestris i Chrysis fasciata (u obu tych gatunków wierzchołek odwłoka z 6-oma widocznymi ząbkami; choć w kluczu występują 4 ząbki – są one jednak tak wyprofilowane, że wyglądają na 6 ząbków). Bardzo podobna Chrysis indigotea w Polsce jest bardzo rzadka (różnice to m.in kształt ząbkow na propodeum, mniej jednolite ubarwienie mesoscutum i brak złocisto-zielonych plam na bokach tergitów)
- Uwagi. Autor obserwacji – Włodek Wypych