Insektarium to miejsce, w którym pierwotnie (rok 2013) zamierzałem prezentować owady zamieszkujące moje miasto – Łódź i jego okolice. Nadspodziewanie duże zainteresowanie oraz życzliwość ze strony dziesiątek osób, które gratis dzieliły się ze mną doświadczeniem, wiedzą, materiałami oraz fotografiami zmotywowały mnie do znacznego poszerzenia profilu tematycznego.
Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal jestem. Tutaj znajdziesz kilka istotnych i interesujących, mam nadzieję, informacji dotyczących charakterystyki, występowania i etologii poszczególnych gatunków. Próbuję tworzyć coś, czego mi brakowało, gdy zaczynałem moją przygodę z “robalami”. Po 8 latach mogę z satysfakcją uznać, że trudno mi sobie wyobrazić skuteczniejszą szkołę entomologii od nieustającej próby rzetelnego kształtowania Insektarium. Konstruowanie opisów gatunków zmusza do zapoznania się ze szczegółową budową owadów, nazewnictwem i rozpoznawaniem poszczególnych części ciała, do rozumienia i poprawnej interpretacji kluczy, do mentalnego posługiwania się nomenklaturą binominalną i całą masą innych umiejętności tyleż niezbędnych, co pozornie niezwiązanych stricte z tematyką strony. Oczywiście wciąż zdarzają się spektakularne potknięcia – czasem aż wstyd – ale nieodmiennie liczę na interwencje lepiej zorientowanych Gości. I się nie zawodzę. Niechaj Insektarium nadal będzie wirtualnym forum wymiany i weryfikacji informacji. Ale też źródłem ich pozyskiwania. Ze swej strony mogę gwarantować szacunek dla metody naukowej oraz otwartość na współpracę, krytykę, dialog.
Przy konstruowaniu opisów administratorzy Insektarium i ja korzystaliśmy z wielu rozmaitych źródeł oraz z bezinteresownie udzielanej pomocy licznych osób lepiej zorientowanych w danej dziedzinie. Takich ludzi i takich źródeł znam nazbyt wiele, aby je wszystkie wymienić. Jednak za szczególnie niezastąpione należy z pewnością uznać forum entomo.pl, które skupia szerokie grono specjalistów w każdej niemal dziedzinie entomologii i które umożliwia prezentacje wartościowych i rzetelnych opinii, wyjaśnień, diagnoz, relacji… Są to niejednokrotnie informacje unikalne, wręcz elitarne – takie, których nie sposób zdobyć w jakimkolwiek innym miejscu, zwłaszcza w języku polskim.
avidal
Łódź, wrzesień 2021
Projektantką logo Insektarium została Monika Turska przy współpracy z siostrą Kasią Turską. Dziękuję bardzo!
W dobie translatorów na zawołanie wersje językowe chyba nie są konieczne – ewentualnie przydałoby się umieszczać lokalne nazwy wernakularne, bo takie zapewne częściej są wpisywane w Google i takie wychwytują przeglądarki częściej, aniżeli binominalne łacińskie.
Natomiast co do miejsca, to nie obawiam się, że go zabraknie, bo w razie potrzeby można je dokupić.
Korzystam z translatorów, ale czasami wychodzi straszny bełkot, często właśnie przy opisach bezkręgowców.
A jeśli chodzi o miejsce na serwerze, to miałem na myśli właśnie kwestie finansowe. Trochę to jednak kosztuje, zwłaszcza przy ciągle zwiększających się gigabajtach danych, a zwłaszcza przy szybko przyrastającej liczbie zdjęć. Z drugiej strony każde hobby kosztuje…
No, chyba że masz kanał na youtubie. Wtedy nierzadko zarabiasz na hobby. Przyznam, że mam w planach taką audiowizualną filię Insektarium opartą głównie na relacjach z wypraw terenowych, dalekich i bliskich – i wszystkim co z tym związane. Ale najpierw powinienem się wyedukować odpowiednio i potrenować, bo aktualnie nic nie wiem o technice nagrywania i montażu filmów.
Witam.
Pasjonuje się owadami od kilku lat, chociaż nadal jest to pasja amatorska. Mam kilkadziesiąt zdjęć przeróżnych owadów, ale są to zdjęcia robione telefonem. Mimo to, mam pytanie, czy byłaby możliwość umieszczenie owych fotografii na tej stronie? Dziękuję.
Oczywiście,skoro ci na tym zależy. Wolałbym jednak, aby zdjęcia nie przedstawiały gatunków już w tej chwili bogato obsadzonych fotografiami. No i zdecydowanie zachęcam do sięgnięcia po aparat fotograficzny w zestawie z konwerterem, albo jeszcze lepiej obiektywem macro. Telefon nadaje się do focenia okolicznościowych scenek, ale na pewno nie do makrofotografii.
Pozdrawiam
Czy mógłbym uzyskać pomoc w celu z identyfikowania kosarza który bardzio mnie ciekawi długo już szukam i jakoś cos pasuje cos nie pasuje chciał bym dowiedzieć sie więcej prawdopodobnie będzie to pestka ale ma bardzo ciekawe ubarwienie z góry dziękuje za pomoc
Przyślij zdjęcie na mój adres. Może da się cos ustalić. Jest też grupa na Facebooku skupiająca speców od pajęczaków; tam znajdziesz osoby bardziej kompetentne ode mnie.
Wrocław 11.07.2023r. Działka mojej mamy .
Zauważyłam dziwne owady, po zdjęciu doszłam że jest to isodontia.
Pingback: Linnut ja luonto | Pearltrees
Strona niesamowita, szczególnie dla mnie, młodego adepta entomologii. Wiele z faktów, jakie tutaj zgłębiłem, były dla mnie dotychczas obce, mimo że z owadami miałem do czynienia na poziomie studiów. Równie imponująca jest niesamowita galeria zdjęć, jakie towarzyszą każdemu, opisanemu gatunkowi. Jedynie pewien niesmak budzi opis na szczycie strony, który można rzec, przyświeca całej witrynie. Stosowanie słów „niehumanitarny” oraz „religijny” w sposób synonimiczny, jest dalece niestosownym. Szanowny autorze tych słów, miej świadomość, że jako orędownik równości społecznej, uderzyłeś w niemałą jego część, tj. osoby wierzące (niezależnie od wyznania). Ja, jako jedna z takich osób czuję się poszkodowany przez tego typu sformułowanie, mimo że również zaliczam się do przeciwników tego zamordystycznego przepisu, jaki wprowadził nasz rząd. Pozdrawiam
Czujesz się poszkodowany, bo napisałem jak jest? W każdej chyba religii człowiek usytuowany jest w pozycji podrzędnej względem tego czy innego bóstwa. Stworzony aby czcić, błagać, padać na kolana i postępować wedle wytycznych, bez popadania w zwątpienie. Nawet jeść i ubierać się powinien według nakazów, choćby rozsądek podpowiadał coś innego. Twoja nie jest wyjątkiem. Nie zapominaj że jesteś winien – wszystkiego, zawsze i od urodzenia. Permanentne upodlenie, w którym wyznawcom jest jednak zadziwiająco dobrze i upojnie.
Nic mi do tego – jeśli znajdujesz spełnienie w poświęceniu życia na afirmację tej czy innej starożytnej wizji świata, proszę bardzo. Wiedz jednak, że tym samym legitymizujesz wszystkie te przerażające rzeczy i czyny, których się dopuszczono w imię religii i które wciąż się dzieją każdego dnia.
Utarło się, że religię i ludzi religijnych należy traktować z jakąś wyjątkową subtelnością i uprzywilejowaniem, na które nie zasługują. Z jakiej racji? Przecież prawdziwa cnota krytyk się nie boi, prawda?
Niesamowite jak w swoim światopoglądzie pozbawionym wyższych bytów, podświadomie sytuuje się Pan w jakimś wyimaginowanym szeregu ludzi podrzędnych, którzy rzekomo nie zasługują na równe traktowanie, takie jakim darzeni są ci „kajający” się na co dzień współczłonkowie społeczeństwa. Rozumiem pańskie podejście i również je szanuję, jednak przyjął Pan wybitnie toporną retorykę. Idąc tym tokiem myślenia można śmiało rzec, że osoba korzystająca z osiągnięć medycyny, legitymizuje wszystkie haniebne środki, jakie zostały podjęte, w celu rozwoju tej dziedziny. Przykładów takiego wnioskowania jest wiele, więc nie warto ich przywoływać. Przechodząc do sedna, swój pierwszy komentarz pisałem z motywacją, by wnieść w odmęty internetu, a w konsekwencji, również i życia codziennego, pewną dozę kultury i refleksji nad używanymi słowami. Jeśli dążymy do równości społecznej, o którą Pan, jak również i ja zabiegamy, uprawiajmy dialog z pewną ogładą oraz poszanowaniem drugiej strony, bo jest on nieodzowny w osiągnięciu upragnionego celu. W przeciwnym wypadku, jakiekolwiek ideały by nam nie przyświecały, skończymy jako hipokryci, odziani w maski sprawiedliwości, którzy rzucają w niemiłą sobie grupę kamieniami. Pozdrawiam
Radku, zwracaj się do mnie na „ty” proszę. To powszechnie przyjęta forma nie-grzecznościowa w sieci i znacznie ułatwia komunikację.
Wspominasz o rozwoju medycyny, a zatem i szerzej nauki i stawiasz ją na jednej szali z religią. To jest właśnie przykład wypaczonego postrzegania rzeczywistości przez ludzi religijnych. Ta analogia jest nieuprawniona z wielu względów – choćby z takiego, że religia nie dąży do progresu, lecz do stagnacji. Nauka rozwija się dzięki krytycznej analizie i tej analizy nie unika, a wręcz na niej się opiera. Religia czyni dokładnie na odwrót. Krytyka to dla niej bluźnierstwo, nazywane dzisiaj niekiedy obrazą uczuć religijnych. Jak w ogóle można stawiać te dwie metody opisu świata obok siebie jako w pełni równowartościowe? A potem oczekiwać, że będę je traktować tą samą miarą? Metoda naukowa nie jest ani dobra, ani zła – nie posiada desygnatu moralnego. Jest po prostu użyteczna i od nas zależy, w jakim celu ją zastosujemy. To narzędzie, najlepsze jakim dysponujemy. Religia jest antyhumanitarna z zasady, z definicji. Jak można tego nie dostrzegać?
I nie – nie stawiam siebie w roli podrzędnej, nie zrozumieliśmy się niestety. W tej roli obsadzasz się Ty jako osoba wierząca (choćby w grzech pierworodny). Ja to tylko wytykam na wypadek, gdybyś zapomniał. A na to mi wygląda.
I tutaj też się nie zrozumieliśmy niestety. Posługując się przykładem medycyny, miałem na myśli m.in. haniebne eksperymenty jakie prowadzili Japończycy w trakcie II wojny światowej. Nie da się ukryć, że w porównaniu do tych niemieckich, miały one niebagatelny wpływ na rozwój ww. dziedziny nauki. Czy w takim wypadku, łykając antybiotyk, legitymizuję się z prekursorami tamtejszych „badań”? Czy wsiadając za kierownicę Porsche, Bmw bądź Opla, legitymizuję się z wykorzystywaniem taniej, ludzkiej siły roboczej w trakcie II wś? Czy będąc zwykłym Rosjaninem, z automatu jestem także krzywdzicielem Ukraińskich żywotów? Dlaczego w takim razie wchodząc do kościoła, meczetu, synagogi bądź każdej innej świątyni, mam na wejściu identyfikować się z całym złem, jakiego dopuścili się tylko wybrani przedstawiciele tych wspólnot. Widać, że każdy z nas odnajduje się w swoich światopoglądach. Ty widzisz w religii obezwładniającą pętlę na szyję, ja z kolei, odnalazłem w niej dużo więcej, niż ten pozorny kaganiec. Szkoda tylko, że tak twardo trzymasz się tej niehumanitarnej definicji, bo sformułowanie to jest dalece niestosowne i obraźliwe.
Różnicę już opisałem – w anegdotycznych przypadkach które wymieniasz można mówić co najwyżej o nieetycznym wykorzystaniu narzędzia. Religia natomiast jest nieetyczna i niemoralna z samej swojej natury, w w samej swojej doktrynie – jeśli zamierzasz postępować właściwie, zmuszony jesteś łamać jej „nauki”.
Poza tym nie tym poczułeś się urażony, lecz moim wnioskiem że religia jest antyhumanitarna. A taka właśnie jest, nawet jeśli słusznie lub nie wytkniesz to samo innym dziedzinom życia.
Jesteś winien grzechu pierworodnego? I wszyscy inni?
Masz okazywać pokorę wobec swojego stwórcy i bezwzględnie wypełniać jego zalecenia pod groźbą wiecznego potępienia?
Nie wolno ci podważać boskich atrybutów, zawieszając przy tym zdrowy rozsadek?
Jeśli odpowiedź na te pytania brzmi tak, to pretensje kieruj nie do mnie, tylko do swojego boga.
Dzień dobry, mamy lokatora w naszym domku dla owadów i jest to najprawdopodobniej Isodontia mexicana. Jeśli można, to chętnie prześlę zdjecia.
Bardzo proszę. avidal@o2.pl
Nieszczęsna, oszukana istoto, która zabijanie najbardziej niewinnych i bezbronnych istot, jakimi są dzieci poczęte, uznajesz za „humanitarne”. To logika stricte ludobójcza i nazistowska. Opamiętaj się.
Bo co? Nie zasłużę na zbawienie? Protekcjonalny ton Twojego upomnienia irytuje i bawi jednocześnie. Kolejny nawiedzony przekonany o swojej wyższości moralnej. Pycha przez Ciebie przemawia. I głupota.
A może po prostu pomyśleć o tym, co się robi i być odpowiedzialnym za swoje decyzje. Można nie dopuścić do poczęcia, ale zabicie rozwijającego się człowieka na jakimkolwiek etapie to jednak zabicie. I nie potrzeba ideologii, żadnych! Po prostu dojrzały człowiek myśli przed działaniem, a jeśli coś zrobił, to bierze odpowiedzialność za konsekwencje, nawet jeśli one nie są zgodne z jego planami. To nie poczęte dzieci komplikują życie ich rodzicom, bo przecież nie miały wpływu na swoje poczęcie, tylko rodzice sami sobie je komplikują. Ale zabicie kogoś, kogo sami wprowadzamy do swojego życia, to chyba nie rozwiązanie! Na pewno nie etyczne, uczciwe i sprawiedliwe. Matki są dorosłe i powinny czuć odpowiedzialność za swoje decyzje, dzieci nie mają żadnego wpływu, a Pan uważa za humanitarne wykonanie na nich wyroku śmierci. Jedynie dlatego, że rodzice uznali te dzieci za kłopot. Sądzę, że potępia Pan kogoś, kto wziął sobie zwierzątko, ale jak zaczęło być kłopotem, utrudniać swobodne życie np. wyjazdy i w jakikolwiek sposób przeszkadzać, to zabił to zwierzątko. Zwierzątko ma ochronę, dziecko nie? Można przecież oddać je, dlaczego zabić?
Nie popieram zabijania zwierzątek, jak je nazywasz – w tym także ludzi. Jednocześnie aborcja zarodka na wczesnym etapie nie jest zabójstwem, bo zabójstwo dotyczy osoby.
Witam. Zrobiłam ładne zdjęcia gąsienicy zmrocznika przytuliaka na arbuzie. Czy mogę (i jak) dodać tutaj zdjęcia?
Pozdrawiam.
Chyba już się porozumieliśmy drogą emailową, jeśli poprawnie identyfikuję cię jako Alicję. Zatem wiesz co robić.
Czesc Czy moge Wasze obserwacje wykorzystac w pracy naukowej? Z cytatem strony, oczywiscie. Z gory dzieki! Olga
Autorzy zdjęć zdają sobie sprawę że wraz z publikacją ich zdjęć i obserwacji dane te staja się danymi publicznymi. Zatem masz pełne prawo z nich korzystać, o ile podasz autora (ów). Pozdrawiam
Myślę sobie, że jeśli publikacja ma dotyczyć stwierdzeń danego gatunku, to fajnie byłoby się też skontaktować z autorami obserwacji. Ja bym na przykład chciała wiedzieć wcześniej, że ktoś chce użyć mojej obserwacji w swojej publikacji, bo może się zdarzyć, że np. oprócz zdjęć na Insektarium obserwacja została gdzieś indziej opublikowana, i dobrze byłoby zacytować odpowiedni artykuł, albo że mogę udzielić jakichś szczegółowych przydatnych informacji na temat okoliczności spotkania, itp. 🙂
O tym nie pomyślałem – przyznaję ci rację
Dziekuje za odpowiedz. Nie planuje skupiac sie na indywidualnych obserwacjach (mam ich w pracy okolo 7500, z roznych krajow), dane osobowe nie beda podane w publikacji. Pracuje glownie nad mapami wystepowania poszczegolnych gatunkow, w tym wypadku Stomorhina lunata w Europie. Artykul bedzie ogolnie dostepny, podam w nim link do strony (insektarium.net) na ktorej dane zostaly opublikowane pierwotnie. Pozdrawiam! Olga
Dzień dobry,
Razem z koleżanką z Uniwersytetu w Białymstoku tj. Agatą Kostro-Ambroziak opracowujemy książkę pt. „Pszczoły Białegostoku”. Zamieszczamy w tej książce liczne zdjęcia pszczół. Brakuje nam trochę zdjęć pszczół, ich wrogów itd. Przejrzałyśmy Insektarium. Chciałybyśmy w naszej książce zamieścić niektóre zdjęcia. Czy jest możliwość ich udostępnienia nam? Potrzebujemy pliki jpg, możliwie duże, aby w druku były prawidłowe. Książka będzie darmowa w wersji drukowanej oraz on-line.
Proszę o odpowiedź. Liczymy na pomoc. Mój e-mail to anna.sobieraj.betlinska@wp.pl
—
Z pozdrowieniami,
Anna Sobieraj-Betlińska
Anno, jutro napiszę e-maila. Pozdrawiam