Chrysididae – Złotolitkowate
Ciało smukłe, wydłużone. Obie płci tak samo ubarwione. Głowa i tułów oraz scutellum zielono-niebieskie. Mesoscutum niebieskie lub zielone – punkty i przestrzenie między punktami są tego samego koloru. Bruzda na środku przedplecza relatywnie wąska. Odwłok intensywnie czerwony ze złocistym połyskiem. Tylna, ząbkowana krawędź trzeciego tergitu (apical rim) tej samej barwy, co sam tergit. Tylna krawędź 3-ego tergitu z 4-ema z ząbkami – ząbki boczne ostre. Sternit drugi niebiesko-zielony z czterobocznymi, czarnymi plamami o zaokrąglonych krawędziach. Żyłka radialna w skrzydle przednim dochodzi do krawędzi skrzydła, tworząc tym samym zamkniętą komórkę radialną – cecha diagnostyczna rodzaju Chrysis; żyłka radialna w części nasadowej prosta, nie wygięta łukowato przy pterostigmie.
♀ Fotografia studyjna Kamil Stajniak
- Status. Na południu kraju zwykle liczna, w innych regionach nieczęsto lub wręcz sporadycznie spotykana. . Występuje w całym kraju, jednak większość obserwacji pochodzi z południa kraju. Nie umieszczona na Czerwonej Liście. Stosunek liczby samic i samców wynosi 4.6:1
- Siedlisko. Skraje lasów, piaskownie i wydmy śródlądowe, wrzosowiska, murawy psammofilne i kserotermiczne, kwietne łąki i ugory, przydroża, ogrody. Regularnie zalatuje na drewniane ściany budynków, oraz do hoteli dla owadów
- Wymiary. Długość ciała samicy 5.5.-10 mm. Samiec 5.5-8 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień; pojedyncze samice pojawiają się już w kwietniu a aktywne są aż do października. Apogeum pojawu w lipcu i pierwsze połowie sierpnia
- Lokalizacja. Kotlina Sandomierska
- Pokarm. Nektar; chętnie odwiedza baldachy. Entomofagiczne larwy pożerają larwy gatunków żywicielskich, oraz zgromadzone dla nich zapasy sparaliżowanych owadów. Samice nawiedzają gniazda gatunków z rodzajów Symmorphus Ancistrocerus, Gymnomerus, Odynerus, Euodynerus, Trypoxylon oraz Pseudoanthidium i przypuszczalnie Osmia
- Podobne. Liczne inne złotolitki o podobnym ubarwieniu – identyfikacja wymaga szczegółowej analizy cech diagnostycznych, z których część została podana w opisie gatunku na górze strony. I tak np. spód odwłoka jest złocistopomarańczowy u Chrysis angustula i Chrysis longula, boczne ząbki na T3 są łagodniej wyprofilowane u Chrysis schencki i Chrysis impressa
- Uwagi. Autor fotografii – Kamil Stajniak
- Więcej o gatunku
Tułów. Biała strzałka wskazuje na relatywnie wąską bruzdę środkowa przy przedniej krawędzi przedplecza. Pomarańczowa strzałka wskazuje na mesoscutum – widać, że punkty i przestrzenie między nimi są tego samego koloru
Spód odwłoka. Sternity są niebiesko zielone ze złotym połyskiem, a czarne plamy na S2 regularne, w zarysie czworoboczne, o zaokrąglonych krawędziach
Żółte strzałki wskazują na ostre ząbki boczne na T3. Niebieska strzałka wskazuje tylną krawędź T3 (apical rim) , która jest tego samego koloru, co reszta T3