Vespidae – Osowate
Głowa czarna, wypłaszczeń i zagłębień za przyoczkami; jamki na ciemieniu małe, słabo dostrzegalne. Nadustek ( clypeus )u samicy czarny, u samca żółty; poprzeczna przepaska u nasady nadustka żółta. Krótsza żółta przepaska między nasadami czułków. Nad każdym okiem mała żółta plamka. Przedplecze ( pronotum ) żółte ( to ten wąski, zwężony po środku pas za głową ), śródplecze ( mesonotum ) czarne. Tarczka czarna lub z żółtymi plamkami. Zatarczka czarna, lub żółta. Tegule zaokrąglone, nie wyciągnięte ku tyłowi w szpic. Odwłok stylikowany, czarny, z żółtymi przepaskami na przednich krawędziach tergitów. Uda czarne, żółte w części apikalnej ( przy goleniach ). Golenie i stopy żółte.
Łódź – Młynek 29.06.2016
Młynek 29.06.2016
- Liczebność. Nierzadki
- Biotop. Skraje lasów, polany, łąki, murawy, parki, ogrody i rozmaite inne tereny otwarte
- Wymiary. Samica 9.5-11 mm. Samiec 8.5-10 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Łódź; występuje w całym kraju
- Pokarm. Nektar, pyłek, spadź; chętnie odwiedza kwiaty baldachów, wilczomleczy, jeżyn i malin. Dla larw samica łowi larwy ryjkowców, zwłaszcza z rodzaju Hypera. Gniazda zakłada w pustych łodygach roślin zielnych: malin, jeżyn, ostów, baldachów…
- Podobne. Inne kopułkowate z podrodziny Eumeninae, ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów Odynerus i Euodynerus, a zwłaszcza Allodynerus delphinalis ( patrz komentarz Dareckiego )
- Uwagi. Wśród pasożytów gniazdowych wymienia się złotolitkę Chrysis splendidula, bleskotkę Melittobia acasta i gąsieniczniki z rodzaju Bathyplectes
- Uwagi. Identyfikacja Darecki
http://www.aculeata.de/Bildergalerie/Allodynerus_delphinalis/allodynerus_delphinalis.html
Prawda, że podobna? 🙂
G. laevipes najbliżej jest spokrewniony z Odynerus i Pterocheilus phaleratus (ta jednak jest inaczej ubarwiona), bo tak samo jak one ma pokrywki skrzydłowe (tegule), zaokrąglone, nie wyciągnięte ku tyłowi w szpic tak jak np. u bardzo podobnych Euodynerus czy Allodynerus. Na tych fotkach jest ta cecha nawet dość widoczna, jednak najlepiej widać to w ujęciu z góry. Poza tym (ale to już cecha wypatrzona przeze mnie, a nie z klucza) ma odrobinę szersze skronie i ciemię, dzięki czemu jej głowa wygląda na trochę grubszą, bardziej masywną niż u ww. rodzajów. Różnica jest subtelna ale po wnikliwej analizie okazała się dla mnie pomocna przy oznaczeniu z tych zdjęć.
A i żółte przepaski ma na tylnych, nie przednich, krawędziach tergitów..
Jak siostra bliźniaczka.
Cechę z tegulami dodam do opisu.
Wcześniej myślałem, że to Euodynerus quadrifasciatus bo zasugerowałem się fotkami na necie, które były źle oznaczone. Te na biolibie już poprawiłem, i tutaj http://www.naturspaziergang.de/Faltenwespen/Euodynerus_quadrifasciatus.htm też jest identyczny błąd bo to Gymnomerus laevipes. Widać wyraźnie głębokie wycięcie między 3 i 4 ząbkiem na żuwaczkach – takiego nie mają ani Euodynerus ani żaden Odynerus. A cecha z kształtem głowy, o której wcześniej wspomniałem, jest w kluczu do brytyjskich os M.E. Archera jako najważniejsza odróżniająca Gymnomerus od Odynerus 🙂 , zresztą Falk też tym wspomina.
Kolejna przesłanka na rzecz znanej zasady, że Euemninae są bardzo nieprzyjemne do oznaczania