Chrysididae – Złotolitkowate
Głowa i odwłok niebieskie z zielonkawym odcieniem; głowa o większej szerokości, niż długości. Pierwsze dwa tergity odwłokowe złotoczerwone, tergit 3 niebieski, rzadziej zielony. Tuż przy środku tylnej krawędzi 2-ego tergitu małe, gładkie pole pozbawione punktowania – istotna cecha diagnostyczna niedostrzegalna na fotografiach terenowych. Ostatni tergit z 4 wyraźnie wyciętymi ząbkami. Apical rim (tylna krawędź 3 tergitu) stosunkowo krótka. Spód ciała zielononiebieski; czarne plamy na 2-im sternicie relatywnie krótkie, nie dłuższe niż połowa długości 2-ego sternitu – istotna cecha diagnostyczna gatunku.
- Liczebność. Na Wyżynie Łódzkiej rzadka, na południu Polski liczniejsza LC
- Biotop. Nasłonecznione tereny otwarte
- Wymiary. Długość ciała 5-8.5 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie
- Pokarm. Nektar. Larwy są parazytoidami żądłówek: Symmorphus bifasciatus, Eumenes coarctatus, Eumenes pomiformis, Eumenes mediterraneus, Odynerus bifasciatus, Gymnomerus laevipes, Trypoxylon figulus, oraz z rodzajów Osmia, Pseudoanthidium i Anthidium
- Podobne. Złotolitka japonka Chrysis rutilans (CR) jest smuklejsza; tergit 2 jest słabiej punktowany, a apical rim dłuższy. Różni się też barwą spodu ciała – czarne plamy na 2-im sternicie są dłuższe. Najistotniejszą cechą diagnostyczna jest brak gładkiego pola przy tylnej krawędzi 2-ego tergitu; zalecane użycie binokularu. Bardzo podobna jest też nieobecna w Polsce Chrysis insperata; konieczna opinia specjalisty
- Uwagi. Oznaczenie osobnika z 2014 roku profesor Bogdan Wiśniowski
- Uwagi 2. Oznaczenie osobnika z 2020 roku avidal. W celu identyfikacji zmuszony byłem złowić przedstawionego na zdjęciach osobnika (miałem nadzieję na Ch.rutilans). Po wykonaniu zdjęć diagnostycznych samica odleciała o własnych siłach
- Uwagi 3. Autor obserwacji – avidal
- Więcej o gatunku