Chrysididae – Złotolitkowate
Głowa metalicznie zielono-niebieska z dość obfitym, jasnym owłosieniem twarzy, czoła i policzków. Scutum czerwone, niekiedy ze złocistym, miejscowym połyskiem. Boczne płytki tułowia (pleuryty) są niebieskie. Tergity 1 i 2 intensywnie czerwone. Tergit 3 niebieski (łącznie z jego tylnym fragmentem zwanym apical rim) z czerwonymi plamkami bocznymi i węższym lub szerszym zaczernieniem wzdłuż przedniej krawędzi. Tylna krawędź tergitu 3-ego bardzo płytko powcinana – ząbki są krótkie i słabo zaostrzone.
Kotlina Sandomierska 2022 Fot. Grzegorz Kilijański
Kotlina Sandomierska 2022 Fot. Grzegorz Kilijański
Kotlina Sandomierska 2022 Fot. Grzegorz Kilijański
Kotlina Sandomierska 2022 Fot. Grzegorz Kilijański
- Status. Gatunek zasiedlający głównie cały region śródziemnomorski, sporadycznie wykazywany z zachodniej i środkowej Europy. Nie wykazany z Polski aż do roku 2022 i obserwacji dokonanej przez autora załączonych fotografii. Gatunek nowy dla Polski, co zostało potwierdzone przez profesora Bogdana Wisniowskiego HIT INSEKTARIUM
- Siedlisko. Murawy psammofilne i kserotermiczne, inne ciepłe tereny otwarte
- Wymiary. Długość ciała 7.5-8.5 mm
- Aktywność. Od połowy maja do połowy sierpnia; samce do połowy lipca
- Lokalizacja. Kotlina Sandomierska. Najbliższe znane współczesne stanowisko znajduje się na Morawach
- Pokarm. Nektar, spadź. Larwy są pasożytami gniazdowymi żądłówek – gatunki żywicielskie pozostają nieznane; larwy złotolitki najpierw pożerają larwę gospodarza, a następnie zgromadzone zapasy pożywienia
- Podobne. Najłatwiej pomylić ją z Chrysis viridula – jednak unikatowe ubarwienie 3-ego tergitu znacznie ułatwia identyfikację
- Uwagi. Autor obserwacji i identyfikacji – Grzegorz Kilijański
- Uwagi 2. Weryfikacja oznaczenia – profesor Bogdan Wiśniowski
- * – proponowana nazwa gatunkowa
Spreparowany okaz Fot. profesor Bogdan Wiśniowski