Chrysididae – Złotolitkowate
Ciało jednolicie zielone, niebieskozielone lub fioletowoniebieskie, rzadziej fioletowoczarne; samce niekiedy całkowicie czarne od strony grzbietowej. Mesoscutum gładkie i lśniące, z niewyraźnym, płytkim punktowaniem – ilustracja, fot.22. Mesoscutellum niejednolicie punktowane – w jego przedniej części zupełnie gładkie pole. Odwłok zielony ze złocistym połyskiem. Wierzchołek 3-ego tergitu z bardzo płytkim wcięciem po środku.
Warszawa 20.08.2022 Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa 20.08.2022 Fot. Sylvester Kociniak
Warszawa 20.08.2022 Fot. Sylvester Kociniak
- Liczebność. Rzadki. Samice obserwowane znacznie częściej od samców i zdecydowanie liczniejsze – ratio 5.9:1.0 LC
- Biotop. Lasy i ich skraje, ogrody, parki, polany
- Wymiary. Długość ciała samicy 3-7 mm, samca 3-6 mm
- Aktywność. Od początku czerwca do końca sierpnia
- Lokalizacja. Mazowieckie. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Pyłek, nektar – szczególnie z baldachów. Larwy są kleptopasożytami grzebaczowatych, które polują na mszyce – wymienia się rodzaje Pemphredon i Passaloecus, a także Psenulus pallipes i Stigmus pendulus
- Podobne. Przede wszystkim Omalus puncticollis o jednolicie punktowanym mesoscutum i mesoscutellum i głębszym wcięciu na trzecim tergicie. Trzeci krajowy gatunek z rodzaju, Omalus biaccinctus różni się m.in. czerwonym odwłokiem. Inne zielone złotolitki, w tym Trichrysis cyanea i samce Hedychrum chalybaeum różnią się m.in. kształtem i kolorem odwłoka
- Uwagi. Autor obserwacji – Sylvester Kociniak
- Uwagi 2. Identyfikację potwierdził Alexander Berg