Vespidae – Osowate
Znana wszystkim osa nie stroniąca od siedzib ludzkich. Nadustek żółty z trzema owalnymi czarnymi plamkami; rzadziej z jedną (głównie u samców). Policzki zredukowane. Żółte linie na bokach przedplecza z trójkątnym zębem po środku, skierowanym ku dołowi. Skronie u obu płci jednolicie żółte. Gniazduje w ziemi w opuszczonych norkach gryzoni, nad ziemią w dobrze zamaskowanych miejscach – w tym na strychach, pod drewnianymi podestami i w wielu innych, nieraz zaskakujących miejscach. Gniazdo może liczyć do 2 metrów średnicy i zawierać do 24 000 komórek embrionalnych. Wszystkie osy za wyjątkiem zapłodnionej młodej królowej giną na jesieni.
- Status. Bardzo pospolita i bardzo liczna. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Plastyczna ekologicznie, jednak chętniej zasiedla tereny ruderalne i ludzkie osiedla, niż tereny naturalne, takie jak lasy
- Wymiary. Królowe 17-20 mm. Robotnice 11-16 mm. Samce 13-17 mm
- Aktywność. Kwiecień – październik
- Lokalizacja. Łódzkie, świętokrzyskie, małopolskie
- Pokarm. Pyłek, nektar, soki roślinne i przejrzałe owoce, również owady i padlina. Larwy żywione są mięsnym pokarmem białkowym
- Podobne. Przede wszystkim Vespula vulgaris, która ma inny wzór na nadustku – czarną podłużną linię u samic rozszerzoną w dolnej części. Samice Vespula vulgaris wyróżniają się poza tym czarno-żółtymi skroniami (boki głowy położone za oczami). Osy z rodzaju Dolichovespula posiadają wyraźnie widoczne policzki pomiędzy żuwaczkami a dolnym brzegiem oczu
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Magdalena Williams avidal
Na drugim od góry zdjęciu jest samiec Dolichovespula saxonica a nie Vespula germanica.
Przyjąłem. Usuwam fotkę.