Vespidae – Osowate
Ubarwienie ciała żółto-czarne. Nadustek żółty – u samicy z czarnym rysunkiem w kształcie kotwicy (lub po prostu z kanciastą, czarną plamą), u samca wzór ten nie jest tak wyraźny i rozbudowany. Policzki zredukowane do wąskiego odstępu między dolnym brzegiem oka a nasadą żuwaczki – cecha diagnostyczna rodzaju Vespula. Skronie samicy dwubarwne, czarno-żółte (czarny odcinek w środkowej części skroni), żółte linie na boku przedplecza proste, bez trójkątnego rozszerzenia po środku – ważne cechy identyfikacyjne gatunku. Gniazda konstruuje w odizolowanych, dobrze zamaskowanych miejscach – m.in. w ziemi (np. w opuszczonych norach gryzoni), w dziuplach, na strychach. Jedna kolonia może liczyć do 7000 osobników; apogeum liczebności następuje we wrześniu.
- Status. Pospolita i bardzo liczna. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Obecna w różnych biotopach; szczególnie dogodne warunki odnajduje na terenach ruderalnych, blisko osiedli ludzkich i w ich obrębie
- Wymiary. Królowa 16-19 mm. Robotnice 11-14 mm. Samce 13-17 mm
- Aktywność. Kwiecień – październik; samce pojawiają się najwcześniej późną wiosną
- Lokalizacja. Łódzkie, lubuskie, małopolskie
- Pokarm. Imagines żywią się głównie sokami roślinnymi, spadzią, przejrzałymi owocami i nektarem. Larwy są stricte mięsożerne. Młode królowe po przezimowaniu dokarmiane są przez świeżo wyklute larwy pożywną wydzieliną (kropelki cieczy)
- Podobne. Przede wszystkim Vespula germanica, która różni się rysunkiem na nadustku (trzy – a rzadziej tylko jedna – owalne małe czarne plamki), kształtem żółtej linii na boku przedplecza (z wyraźnym trójkątnym zębem po środku), oraz jednolicie żółtymi skroniami u obu płci. Nadustek u Vespula austriaca jest całkowicie żółty. Gatunki z rodzaju Dolichovespula najłatwiej odróżnić po dobrze wykształconych policzkach i czarnych wewnętrznych wycięciach oka, których tylko obrzeżenie jest częściowo żółte
- Uwagi. Identyfikacja Darecki
- Uwagi 2 . Autor fotografii studyjnej – Kamil Stajniak
- Uwagi 3. Autorzy obserwacji – Magdalena Williams Marek Nowacki Adrian Truchta Jacek Strojny Lucyna Bugiera avidal

Biała strzałka wskazuje całkowicie żółte wycięcie oka. Niebieska strzałka wskazuje prostą żółtą linię na boku przedplecza (bez ząbka). Czerwona strzałka wskazuje czarną plamkę na skroni (często znacznie rozleglejszą)
Bywa, ze ofiarą samicy poszukującej pożywienia dla larw staje się owad znacznie od niej większy. Przypadkiem miałem możliwość przyjrzenia się akcji ataku na narożnicę Phalera bucephala, naprawdę dużego motyla. Walka trwała około 30 minut, podczas których motyl uległ niemal całkowitemu wytarciu. Mimo to Tomaszowi Blaikowi udało się go zidentyfikować. Aby się przekonać, jak gwałtowne, dynamiczne i w sumie przerażające jest takie zajście, trzeba być jego świadkiem.

Lubinicko 22.09.2020 ♀ ze złowionym Pieris rapae Fot. Marek Nowacki
Żywa, hibernująca samica znaleziona wśród trzcinowych rurek zaadaptowanych przez murarki na gniazda.
Darecki, a co powiesz na te dwie, pożyczone od kumpla foty? Może choć jedna z nich to vulgaris. Inaczej szukam dalej.
Ps: gdzieś zniknął Twoj poprzedni komentarz. Pewnie przy przeredagowaniu opisu
Na 1szej fotce jest samiec Dolichovespula prawdopodobnie saxonica. Z samcami trzeba uważać bo nieraz różnia się trochę ubarwieniem od samic. Na drugiej fotce na 100% samiec D. media.
Dobra, szukam dalej. Późnym wieczorem moze coś wrzuce do konsultacji. A maculatusa usuwam
Próba nr 3. Co powiesz?
Tym razem to V. vulgaris 🙂 te z Formicą są genialne ;-D
Obserwowałem, jak się robi tego typu foty, na których mrówka trzyma zuwaczkami zwisającą ofiarę. Jacek delikatnie ucina gałązkę i przechyla ją do pionu. Mrówka oczywiście nie puszcza zdobyczy, która pozbawiona teraz oparcia swobodnie zawisa w powietrzu. Myślę, ze bez tej ingerencji bardzo trudno byłoby taką sytuację wypatrzeć