Vespidae – Osowate
Ciało czarne, nieco walcowate w zarysie. Nadustek czarny u samicy, biało-żółty u samca; u samicy łagodnie, płytko U-kształtnie wycięty. Przedplecze samicy z dwoma żółtymi plamami. Na tylnej krawędziach tergitów 1 i 2 żółto-białe przepaski; bok pierwszego tergitu u obu płci czarny. Pierwszy tergit odwłoka wyraźnie, grubo punktowany. Nasadowy człon czułków samca co najmniej częściowo żółty lub biały od spodniej strony; człon wierzchołkowy u samca ostro zakończony.
- Status. Nierzadka. lecz często niedostrzegana. Występuje w całym kraju
- Siedlisko. Lasy, parki, ogrody, wrzosowiska, polany, doliny rzeczne, nieużytki
- Wymiary. Długość ciała 6-8 mm
- Aktywność. Maj – sierpień
- Lokalizacja. Łódzkie, lubuskie
- Pokarm. Nektar, pyłek. Dla larw samice znoszą lawy ryjkowców; gniazdują najchętniej w opuszczonych korytarzach chrząszczy saproksylicznych
- Podobne. W Polsce występują co najmniej 3 inne gatunki z rodzaju. U Microdynerus timidus boki pierwszego tergitu są czerwone (samica), a trzonek czułków całkowicie czarny (samiec). U Microdynerus parvulus 1 tergit odwłoka jest słabo punktowany lub całkowicie pozbawiony punktowania, nadustek samicy głęboko wycięty, a wierzchołkowe człony czułków samca tępo zakończone. W 2017 roku wykazano z naszego kraju Microdynerus longicollis – odróżnić go można po braku żółtych plam na przedpleczu u samicy oraz po silnie, głęboko U-kształtnie wyciętym nadustku u samca. Microdynerus nugdunensis jak dotąd nie został w naszym kraju odnaleziony
- Uwagi. Znanym pasożytem gniazdowym jest Chrysis gracillima
- Uwagi 2. Identyfikacjaosobnika z Łodzi Darecki
- Uwagi 3. Autorzy obserwacji – Marek Nowacki avidal