Vespidae – Osowate
Ciało smukłe. Głowa czarna. Tułów wydłużony – 1,5 razy tak długi jak szeroki – istotna cecha diagnostyczna rodzaju. Wierzch tułowia czarny; plamy barkowe czarne. Odwłok czarny, wyraźnie stylikowany; 1 tergit niemal dwukrotnie tak długi, jak szeroki. Tergity 1-2 z żółtymi przepaskami. Środkowe golenie z dwiema ostrogami – cecha diagnostyczna rodzaju. Czułki czarne; wierzchołki czułków u samca podwinięte. Skrzydła żółtobrązowo przyciemnione.

Warszawa – Ogród Botaniczny PAN 03.10.2021 Fot. Sylvester Kociniak

Łódź – BRUS 03.08.2020 Osobnik pożywiający się na gnijącym jabłku – odleciał po wykonaniu jednego, niewyraźnego zdjęcia

Chociszewo 24.06.2019 Fot. Lucyna Bugiera

1. Liczebność. Szeroko rozmieszczony i lokalnie zapewne nierzadki; mimo to nieczęsto obserwowany
2. Biotop. Skraje lasów, polany, kwietne łąki, przydroża, ugory, ogrody, tereny ruderalne; często przebywa w koronach drzew. Gniazduje zwykle w opuszczonych chodnikach owadów ksylofagicznych i w łodygach trzcin. Komory gniazdowe przedziela materiałem roślinnym, co wyróżnia go wśród innych rodzajów Eumeninae
3. Wymiary. Samica 11-16 mm. Samiec 10-14 mm
4. Aktywność. Maj – początek października
5. Lokalizacja. Chiny, Polska – łódzkie, mazowieckie, lubuskie
6. Pokarm. Nektar, soki roślinne (w tym z przejrzałych owoców). Larwy entomofagiczne, pożerają gąsienice motyli, rzadziej larwy osnujowatych Pamphilidae; relatywnie często samice łowią gąsienice zwójek, omacnicowatych i wachlarzykowatych
7. Podobne. Częściej spotykany Discoelius dufourii różni się m.in. dodatkową żółtą przepaską na 3 tergicie i żółtymi plamami barkowymi. Nieco podobne są gatunki z rodzaju Eumenes
8. Uwagi. Wśród pasożytów gniazdowych wymienia się
9. Uwagi 2. Identyfikacja osobnika z Łodzi Darecki
10. Uwagi 3. Autorzy obserwacji – Sylvester Kociniak Shan Gui Lucyna Bugiera avidal
11. Więcej o gatunku

Chiny 14.06.2020 ♀ Fot. Shan Gui

avidal