Vespidae – Osowate
Ciało smukłe. Głowa czarna. Tułów wydłużony – 1,5 razy tak długi jak szeroki – istotna cecha diagnostyczna rodzaju. Wierzch tułowia czarny z żółtymi plamami barkowymi. Zatarczka z żółtą plamą lub całkowicie czarna. Odwłok czarny wyraźnie stylikowany; 1 tergit niemal dwukrotnie tak długi, jak szeroki. Tergity 1-3 (samica), bądź 1-4 (samiec) z żółtymi przepaskami. Środkowe golenie z dwiema ostrogami – cecha diagnostyczna rodzaju. Czułki czarne; wierzchołki czułków u samca podwinięte. Skrzydła żółtobrązowo przyciemnione.
- Liczebność. Szeroko rozmieszczony i lokalnie zapewne nierzadki; mimo to nieregularnie obserwowany
- Biotop. Skraje lasów, polany, kwietne łąki, przydroża, ugory, ogrody, tereny ruderalne; często przebywa w koronach drzew. Gniazduje zwykle w opuszczonych chodnikach owadów ksylofagicznych; chętnie wybiera butwiejące drewno. Komory gniazdowe przedziela materiałem roślinnym, co wyróżnia go wśród innych rodzajów Eumeninae
- Wymiary. Samica 11-15 mm. Samiec 7-14 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. Łódzkie, dolnośląskie, lubuskie, mazowieckie
- Pokarm. Nektar, soki roślinne. Larwy entomofagiczne, pożerają gąsienice motyli, rzadziej larwy osnujowatych Pamphilidae; relatywnie często samice łowią gąsienice zwójek, np. Tortrix viridana
- Podobne. Rzadziej spotykany Discoelius zonalis różni się min. czarnymi barkami, ubarwieniem nadustka i brakiem żółtej przepaski na 3 tergicie. Nieco podobne są gatunki z rodzaju Eumenes
- Uwagi. Wśród pasożytów gniazdowych wymienia się Chrysis fasciata i Chrysis brevitarsis
- Uwagi 2. Autorzy obserwacji – Meadowlark Jacek Kalisiak Lucyna Bugiera Sylvester Kociniak
- Uwagi 3. Identyfikacja osobnika z Lubina – Jacek Wendzonka
- Więcej o gatunku