Polistes biglumis – Klecanka skandynawska

Vespidae – Osowate
Ciało żółtoczarne. Twarz i nadustek samca jednolicie żółte, twarz samicy z czarną plamą między trzonkami czułków, a jej nadustek żółtoczarny, o rysunku charakterystycznym dla gatunku. U samicy fragment policzka między dolną krawędzią oka a nadustkiem (malar space) jest czarny – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Wierzch tułowia w znacznej mierze czarny. Stylik czarny u obu płci. Odwłok z żółtymi przepaskami poprzecznymi. Wierzchnia strona czułków czarna u obu płci.

Uherce Mineralne 10.05.2023 ♀ Fot. Andrzej Kucharski

Polis.biglumis

Cieszyn 29.06.2008 ♀ Fot. Aleksander Dorda

Pol biglumis

Cieszyn 29.06.2008 ♀ Fot. Aleksander Dorda

Po biglumis

Cieszyn 29.06.2008 ♀ Fot. Aleksander Dorda

  1. Liczebność. Rzadka
  2. Biotop. Ciepłe tereny otwarte, takie jak łąki, murawy kserotermiczne i psammofilne, polany, skraje lasów, ogrody, parki. Gniazdo gimnodomiczne (otwarte), konstruowane nisko nad ziemią, mocowane pojedynczą nóżką
  3. Wymiary. Królowa przeciętnie 16 mm. Robotnice do 14 mm. Samce około 15 mm
  4. Aktywność. Kwiecień – wrzesień/październik
  5. Lokalizacja. Śląskie, Beskidy, Bieszczady
  6. Pokarm. Nektar, soki roślinne i owocowe, spadź, owady. Larwy entomofagiczne
  7. Podobne. Pozostałe klecanki różnią się detalami ubarwienia twarzy i nadustka, wierzchu tułowia, czy czułków; na ogół żółty deseń jest u nich bogatszy. U najbardziej podobnej Polistes nimpha malar space jest żółty. W 2019 do krajowej entomofauny została dołączona bardzo podobna Polistes albellus
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Jasiek Zieliński Aleksander Dorda Andrzej Kucharski
  9. Uwagi 2. Stałym pasożytem gniazdowym jest Polistes (Sulcopolistes) atrimandibularis – królowa tego gatunku wnika wiosną do gniazda, zabija większość jaj i przejmuje kontrolę nad królowa i robotnicami gatunku żywicielskiego

Uherce Mineralne 10.05.2023 ♀ Fot. Andrzej Kucharski

Beskidy 13.06.2020 ♀ Fot. Jasiek Zieliński

Beskidy 13.06.2020 ♀ Fot. Jasiek Zieliński


avidal

Leave a Reply