Vespidae – Osowate
Ciało żółtoczarne. Twarz i nadustek samca jednolicie żółte, twarz samicy z czarną plamą między trzonkami czułków, a jej nadustek żółtoczarny, o rysunku charakterystycznym dla gatunku. U samicy fragment policzka między dolną krawędzią oka a nadustkiem (malar space) jest czarny – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Wierzch tułowia w znacznej mierze czarny. Stylik czarny u obu płci. Odwłok z żółtymi przepaskami poprzecznymi. Wierzchnia strona czułków czarna u obu płci.
- Liczebność. Rzadka
- Biotop. Ciepłe tereny otwarte, takie jak łąki, murawy kserotermiczne i psammofilne, polany, skraje lasów, ogrody, parki. Gniazdo gimnodomiczne (otwarte), konstruowane nisko nad ziemią, mocowane pojedynczą nóżką
- Wymiary. Królowa przeciętnie 16 mm. Robotnice do 14 mm. Samce około 15 mm
- Aktywność. Kwiecień – wrzesień/październik
- Lokalizacja. Śląskie, Beskidy, Bieszczady
- Pokarm. Nektar, soki roślinne i owocowe, spadź, owady. Larwy entomofagiczne
- Podobne. Pozostałe klecanki różnią się detalami ubarwienia twarzy i nadustka, wierzchu tułowia, czy czułków; na ogół żółty deseń jest u nich bogatszy. U najbardziej podobnej Polistes nimpha malar space jest żółty. W 2019 do krajowej entomofauny została dołączona bardzo podobna Polistes albellus
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Jasiek Zieliński Aleksander Dorda Andrzej Kucharski
- Uwagi 2. Stałym pasożytem gniazdowym jest Polistes (Sulcopolistes) atrimandibularis – królowa tego gatunku wnika wiosną do gniazda, zabija większość jaj i przejmuje kontrolę nad królowa i robotnicami gatunku żywicielskiego