Tipulidae – Koziułkowate
Długonoga, barwna muchówka. Głowa czarna. Przedtułów z żółtą obrączką. Mesonotum (śródplecze) brązowo-pomarańczowe lub czarno-brązowe. Odwłok żółto-czarno-brązowy, u samicy szeroki i pękaty, zakończony pokładełkiem; u samca wyraźnie smuklejszy. Uda i golenie żółto-brązowe. Na skrzydłach ciemna, rozległa plama sięgająca wierzchołków skrzydeł. Czułki samca poczwórnie grzebykowate, czułki samicy uderzająco krótkie.
- Status. Rzadka. Obserwowana na rozproszonych stanowiskach w całym kraju VU VU
- Siedlisko. Wilgotne lasy liściaste z dużą ilością starych, dziuplastych drzew, oraz spełniające identyczne warunki parki, sady, ogrody i aleje
- Wymiary. Długość ciała 20-24 mm. Rs 30-40 mm
- Aktywność. Maj – sierpień
- Lokalizacja. Austria, Polska – lubuskie, dolnośląskie
- Pokarm. Nektar, spadź. Saproksylofagiczne larwy rozwijają się w butwiejącym drewnie drzew liściastych, w tym owocowych (dęby, klony, kasztanowce, jabłonie, wiązy, buki i inne); znajdowane m.in. w próchniejących dziuplach
- Podobne. Pozostałe krzewioróżki – spośród krajowych gatunków tylko Ctenophora flaveolata charakteryzuje się równie wielkimi, sięgającymi wierzchołków plamami skrzydłowymi, lecz różni się wzorem ubarwienia
- Uwagi. Autorzy obserwacji – gernotkunz Adam Guziak Bogdan Mazur Ryszard Orzechowski
Dzisiaj miałam okazję podziwiać samca, który wleciał przez okno. Podobny do zwykłej koziułki, ale masywniejszy i pięknie ubarwiony. No i te krzewioróżki…
Podobny, ale jednak niepodobny, znacznie bardziej efektowny. Gratuluję niecodziennej obserwacji.
Wczoraj miałem okazję odłowić go we własnym mieszkaniu we Wrocławiu, a następnie wypuścić na wolność. Co ciekawe – w centrum 🙂
Krzewioróżki chętnie zasiedlają stare dziuplaste drzewa w parkach i alejach, a takich zapewne nie brakuje we Wrocławiu. Tereny miejskie stanowią dla wielu teoretycznie leśnych gatunków atrakcyjne refugia – choćby dlatego, że zapewniają wyższą termikę.