Ctenophora ornata – Krzewioróżka żółtoczarna

Tipulidae – Koziułkowate
Długonoga, barwna muchówka. Głowa czarna. Przedtułów z żółtą obrączką. Mesonotum (śródplecze) brązowo-pomarańczowe lub czarno-brązowe. Odwłok żółto-czarno-brązowy, u samicy szeroki i pękaty, zakończony pokładełkiem; u samca wyraźnie smuklejszy. Uda i golenie żółto-brązowe. Na skrzydłach ciemna, rozległa plama sięgająca wierzchołków skrzydeł. Czułki samca poczwórnie grzebykowate, czułki samicy uderzająco krótkie.

Sieniawa 05.08.2013 Fot. Ryszard Orzechowski

Sieniawa 05.08.2013 ♀ Fot. Ryszard Orzechowski

Wrocław 21.06.2023 ♂ Fot. Adam Guziak

Austria – Leibnitz 08.06.2015 ♂ Fot. gernotkunz

Wrocław 03.07.2020 ♂ Fot. Bogdan Mazur

  1. Status. Rzadka. Obserwowana na rozproszonych stanowiskach w całym kraju VU VU
  2. Siedlisko. Wilgotne lasy liściaste z dużą ilością starych, dziuplastych drzew, oraz spełniające identyczne warunki parki, sady, ogrody i aleje
  3. Wymiary. Długość ciała 20-24 mm. Rs 30-40 mm
  4. Aktywność. Maj – sierpień
  5. Lokalizacja. Austria, Polska – lubuskie, dolnośląskie
  6. Pokarm. Nektar, spadź. Saproksylofagiczne larwy rozwijają się w butwiejącym drewnie drzew liściastych, w tym owocowych (dęby, klony, kasztanowce, jabłonie, wiązy, buki i inne); znajdowane m.in. w próchniejących dziuplach
  7. Podobne. Pozostałe krzewioróżki – spośród krajowych gatunków tylko Ctenophora flaveolata charakteryzuje się równie wielkimi, sięgającymi wierzchołków plamami skrzydłowymi, lecz różni się wzorem ubarwienia
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – gernotkunz Adam Guziak Bogdan Mazur Ryszard Orzechowski

avidal

4 thoughts on “Ctenophora ornata – Krzewioróżka żółtoczarna

  1. Dzisiaj miałam okazję podziwiać samca, który wleciał przez okno. Podobny do zwykłej koziułki, ale masywniejszy i pięknie ubarwiony. No i te krzewioróżki…

  2. Wczoraj miałem okazję odłowić go we własnym mieszkaniu we Wrocławiu, a następnie wypuścić na wolność. Co ciekawe – w centrum 🙂

  3. Krzewioróżki chętnie zasiedlają stare dziuplaste drzewa w parkach i alejach, a takich zapewne nie brakuje we Wrocławiu. Tereny miejskie stanowią dla wielu teoretycznie leśnych gatunków atrakcyjne refugia – choćby dlatego, że zapewniają wyższą termikę.

Leave a Reply