Megachilidae – Miesierkowate
Głowa smoliście czarna, u samca z żółto owłosiona częścią twarzową; twarz samicy czarna. Żuwaczki z czterema ząbkami (dotyczy samicy). Tułów pokryty bardzo gęstymi, złocistymi i czerwonobrązowymi włoskami. Odwłok czarny, cylindryczny, o szpiczastym wierzchołku u samicy i płasko ściętym u samca. Owłosienie odwłoka skąpe i widoczne, żółte owłosienie pojawia się jedynie w części nasadowej. Brak przepasek z włosków na tergitach. Unikalne jest punktowanie odwłoka – łukowato omija ono tylne krawędzie tergitów, tak że pozostają one gładkie. Szczoteczka brzuszna czarna.
- Zasięg. Znaczna część Europy (cieplejsze regiony), Daleki Wschód (pierwotny zasięg), Ameryka Północna
- Biotop. Zbocza skalne, skraje lasów, murawy, łąki, ogrody. Gniazduje w rozmaitych szczelinach w skale i w drewnie oraz w wydrążonych łodygach o miękkim rdzeniu. W przeciwieństwie do większości innych miesierek nie wyścieła komór lęgowych liśćmi, lecz zabezpiecza ja żywicą
- Wymiary. Długość ciała samicy 21-27 mm, samca 12-19 mm
- Aktywność. Maj – wrzesień
- Lokalizacja. USA. W Polsce jak dotychczas nie odnaleziona (póki co dotarła do Austrii – stan na 2022 rok)
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice gromadzą zapasy pyłku i nektaru
- Podobne. Inne podobnie ubarwione miesierki różnią się punktowaniem tergitów i są zwykle mniejsze bądź wykazują odmienne zasięgi. W Stanach Zjednoczonych bywa mylona ze znacznie bardziej krępą Xylocopa virginica
- Uwagi. Autorka obserwacji – Judy Gallagher