Megachilidae – Miesierkowate
Twarz pokryta długimi, choc dość rzadkimi, złocistymi włoskami. Nadustek samicy czarny, samca żółty z dwoma czarnymi, pionowymi paskami odchodzącymi od jego górnej krawędzi. Scutum z ogniście pomarańczowym obrzeżeniem bocznych krawędzi. Scutellum o ściętej, niezaokrąglonej tylnej krawędzi – cecha diagnostyczna podrodzaju Orthantidium. Odwłok czarny – tylne krawędzie tergitów 1-5 z wąskimi, żółtymi, nierozerwanymi przepaskami poprzecznymi, z mniej lub bardziej ewidentnymi bocznymi, płytkimi wcięciami.
- Zasięg. Daleki Wschód. Rzadko obserwowana
- Biotop. Rozmaite tereny otwarte, wydmy śródleśne, wrzosowiska, murawy kserotermiczne i psammofilne, kamieniołomy. Gniazduje w samodzielnie wykopanych norkach; często tworzy kolonie. Samica wyściela gniazdo fragmentami świeżych liści, a także wylepia ścianki komór lęgowych bryłkami żywicy
- Wymiary. Długość ciała 13-15 mm
- Aktywność. Czerwiec – sierpień; jedno pokolenie w sezonie
- Lokalizacja. Chiny. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Nektar. Dla larw samice zbierają pyłek i nektar, na ogół odwiedzają kwiaty z rodziny bobowatych
- Podobne. Przede wszystkim wyraźnie większa Trachusa formosana (18-20 mm), u której brak żółtych przepasek na tergitach 4-5
- Uwagi. Autor obserwacji – Shan Gui