Miridae – Tasznikowate
Głowa zielona z bocznymi, czarnymi liniami za stosunkowo małymi oczami – cecha diagnostyczna rodzaju. Przedplecze i scutellum całkowicie zielone; jedynie w samym wierzchołku scutellum znajduje się czarna kropka. Mała czarna plamka także na wierzchołku klinika (cuneus). Pokrywy skrzydłowe zielone. Zakrywka (membrana) jasna, zwykle mleczno zabarwiona. Nogi zielone lub żółtozielone. Nasadowy człon czułków czarny, poza tym czułki zielone; 3 człon co najmniej dwukrotnie dłuższy od członu 4 – istotna cecha determinacyjna gatunku.
Lubień 15.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
Lubień 15.08.2019 Fot. Maksymilian Syratt
- Status. Na południowym wschodzie i na południu kraju nierzadki, w innych regionach sporadycznie obserwowany, lub nieobecny
- Siedlisko. Lasy i ich skraje oraz leśne polany i prześwietlenia, zarośla
- Wymiary. Długość ciała samicy 4.1-4.4 mm, samca 3.5-3.8 mm
- Aktywność. Kwiecień – maj oraz czerwiec – wrzesień; zwykle dwa pokolenia w sezonie. Zimują wszystkie stadia rozwojowe
- Lokalizacja. Małopolskie
- Pokarm. Wysysa soki roślinne; często znajdowany na jeżynach. Poza tym poluje na drobne owady o miękkim ciele – mszyce, mączliki, czerwce i inne
- Podobne. U bardzo podobnego, rzadszego Macrolophus pygmaeus 3 człon czułków jest krótszy – 1.75 razy tak długi, jak człon 4
- Uwagi. Autor obserwacji – Maks Syratt
- Rozmieszczenie
- Więcej o gatunku