Veliidae – Plesicowate
Znana też jako plesica rdzawobrzucha. Ciało owalne, lecz krępe. Tułów ciemny, szerszy od odwłoka, z parą świetliście białych plam. Na boku odwłoka rząd pomarańczowych plam; dodatkowo przynajmniej na niektórych tergitach pary białych plam. Nogi masywne, zwykle utrzymywane w załamanej pozycji. Skrzydła w pełni rozwinięte, bądź znacznie częściej silnie zredukowane – u bezskrzydłych samic tuż za tułowiem widoczny jest charakterystyczny dla gatunku, esowaty kołnierz.
Dania – Billund 07.10.2019 Fot. Maksymilian Syratt
Orelec 03.05.2022 Fot. Andrzej Kucharski
Orelec 03.05.2022 Fot. Andrzej Kucharski
Dania – Billund 07.10.2019 Fot. Maksymilian Syratt
- Status. Rzadko obserwowana, choć zapewne przynajmniej miejscami liczna; tym bardziej że wykazuje tendencję do tworzenia skupisk
- Siedlisko. Najchętniej wolno płynące, wąskie cieki wodne; preferuje miejsca zacienione. Przebywa na roślinności nabrzeżnej, bądź biega po lustrze wody; nie tonie min. dzięki hydrofobowym włoskom pokrywającym ciało
- Wymiary. Długość ciała 6-8.7 mm
- Aktywność. Marzec – listopad. Bardzo dobrze znosi niskie temperatury i niekiedy pojawia się nawet zimą. Zimuje imago
- Lokalizacja. Dania, Polska – Bieszczady
- Pokarm. Imagines i larwy polują na drobne bezkręgowce pojawiające się na powierzchni wody; maja w zwyczaju obserwować fale rozchodzące się po nurkujących, lub topiących się ofiarach. Zjadają również znalezione jaja owadów
- Podobne. W Polsce występuje drugi gatunek z rodzaju – rzadziej spotykana plesica żółtobrzucha Velia saulii jest bardzo podobna; najłatwiej rozpoznać bezskrzydłe samice, które pozbawiona są kołnierza za tułowiem
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Kucharski Maks Syratt
- Rozmieszczenie
Orelec 03.05.2022 Fot. Andrzej Kucharski