Encyrtidae – Suskowate
Głowa brązowopomarańczowa; oczy uderzająco duże, ciemne, zachodzące na szczyt głowy. Wierzch tułowia dwubarwny; przedplecze pomarańczowobrązowe, śródplecze w znacznej mierze ciemne, pokryte gęstymi, srebrzystymi włoskami. Scutellum duże, żółtopomarańczowe z kępką ciemnych włosków w samym wierzchołku – istotna cecha diagnostyczna rodzaju (brak takiej kępki jedynie u 3 palearktycznych gatunków – Ch.flavoscutatus, Ch.rediculus i Ch.submuticus); kępka ta jest najlepiej widoczna przy widoku z boku. Odwłok ciemnobrązowy. Nogi pomarańczowożółte z częściowo przyciemnionymi udami (głównie w części apikalnej), goleniami (w części nasadowej) i stopami (człon wierzchołkowy). Wierzchołki czułków ciemne, człony 4-6 jasne. Człon nasadowy pomarańczowy. Nasada skrzydła przezroczysta, poza tym skrzydła wyraźnie przyciemnione.

Łuków 20.05.2009 ♀ Fot. Ricosz

1. Liczebność. Nieznana – w Polsce gatunek ten nie został odnaleziony, ale zapewne występuje w granicach naszego kraju
2. Biotop. Skraje lasów, zarośla, parki, ogrody, sady, polany
3. Wymiary. Długość ciała około 2-2.5 mm
4. Aktywność. ?
5. Lokalizacja. Lubelskie
6. Pokarm. Larwy są hiperparazytoidami pluskwiaków równoskrzydłych, zwłaszcza czerwców
7. Podobne. Liczne inne gatunki z rodzaju, w większości jak dotąd nie wykazane z Polski, choć ich obecność jest niemal przesądzona – zasięgi części z nich obejmują kraje ościenne. Różnice tkwią min. w ubarwieniu czułków  – u wykazanego z Polski Cheiloneurus paralia białe są człony czułków 4 i 5, podczas gdy człon 6 jest czarny.
8. Uwagi. Autor obserwacji – Ricosz
9. Uwagi 2. Identyfikacja z dużą dozą rezerwy Paweł Jałoszyński (patrz komentarz poniżej)