Nymphalidae – Rusałkowate
Wierzchnia strona skrzydeł czarno=brązowa, u samców z niebieskim połyskiem widocznym w zależności od kąta padania promieni słonecznych. Na wierzchu przedniego skrzydła czarna plamka bez barwnej obwódki. Na tylnych skrzydłach biała przepaska z wyraźnym zębem. Gąsienica zielona z dwoma długimi „rożkami” skierowanymi do przodu; przypomina ślimaka nagiego.
- Liczebność. Występuje w całej Polsce, najczęściej dość pospolity i lokalnie liczny. Znacznie częściej obserwowane są samce LC Arek Gawroński
- Biotop. Skraje lasów liściastych i mieszanych, leśne drogi i prześwietlenia, polany, doliny rzeczne, aleje; preferuje tereny wilgotne. Samice przebywają głównie wysoko w koronach drzew
- Wymiary. Długość ciała 35-40 mm. Rs 55-75 mm
- Okres lotu. Czerwiec – sierpień. Zimują młode, około 5-milimetrowe gąsienice na gałązkach rośliny żywicielskiej
- Lokalizacja. Niemcy, Polska – podkarpacie, łódzkie, świętokrzyskie (Przedborski PK), lubelskie, zachodniopomorskie, śląskie, Bieszczady. Występuje w całym kraju
- Pokarm. Sok wyciekający ze zranionych drzew, sole mineralne z padliny, odpadów i ekskrementów. Gąsienice żerują na wierzbach, oraz okazjonalnie na osikach
- Podobne. Apatura ilia różni się brakiem zęba na białej przepasce i pomarańczową obwódką przy czarnej plamce na przednim skrzydle
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Andrzej Sawic Patrick Skórka Adam Kula Magdalena Jędro Marek R.Swadzba Ryszard Orzechowski Ricosz avidal
- A.iris w bazie BioMap
- Więcej o gatunku
Dużo mieniaków jest na Warmii i Mazurach, niestety dużo też ginie na drogach.
Mają w zwyczaju patrolować prześwietlenia na granicy lasu, w tym drogi – niekiedy na swoją zgubę.