Heliophanus cupreus/Heliophanus flavipes – Lśniś skocznik/Lśniś żółtonogi

Salticidae – Skakunowate
Ciało czarne. Odwłok samicy z jasnymi plamkami, częściowo jasno obwiedziony. Odwłok samca jednolicie ciemny. Nogi samicy żółte – u H.cupreus zwykle z czarnymi, wąskimi smugami na udach i goleniach, u H.flavipes jednolicie żółte; mimo to pewność identyfikacji daje analiza budowy genitaliów. Nogi samców ciemniejsze, uda czarne, golenie czerwono-brązowe. Nogogłaszczki samic jaskrawo żółte.

Heliophanus

Las wiączyński 02.06.2019 ♀ ( Heliophanus flavipes? )

Chociszewo 17.05.2022 Fot. Lucyna Bugiera

H.cupreus

Las wiączyński 17.06.2019 ♀

  1. Status. Pospolite i liczne. Występują w całym kraju
  2. Siedlisko. Lasy i ich skraje, polany, ogrody, zarośla, przydroża, łąki. Przebywają najczęściej na roślinach zielnych, a H.flavipes także na gałęziach drzew i krzewów.  Heliophanus flavipes preferuje suche tereny, Heliophanus cupreus toleruje zarówno suche, jak i wilgotne biotopy
  3. Wymiary. Długość ciała samic 4–6 mm, samców 3-4 mm
  4. Aktywność. Od wiosny do jesieni. Samice dożywają do 2 lat
  5. Lokalizacja. Łódzkie, lubuskie
  6. Pokarm. Bezkręgowce, na które aktywnie polują
  7. Podobne. Podobny deseń na odwłoku ma lśniś nawapnik, który różni się m.in. metalicznym, zielonkawym lub miedzistym połyskiem. U samic pozostałych krajowych gatunków z rodzaju wzór na odwłoku jest odmienny (Heliophanus dubius), bądź zredukowany (Heliophanus dampfi, Heliophanus patagiatus). Samce bardzo trudne do odróżnienia od pozostałych gatunków
  8. Uwagi. Autorzy obserwacji – Lucyna Bugiera avidal
  9. H.cupreus w bazie BioMap
  10. H.flavipes w bazie BioMap

avidal

Leave a Reply