Cerambycidae – Kózkowate
Przedplecze wyraźnie węższe od podstawy pokryw, z wyrostkami na bokach. Pokrywy zwężające się ku tyłowi, zwykle kasztanowobrązowe, rzadziej brunatnoczarne – u samicy widoczne są dwie jaśniejsze od tła plamy o zmiennych wielkości i kształcie; plamy te na ogół układają się w wąską, przerwana przy szwie pokryw przepaskę poprzeczną. Nogi i czułki jednobarwne, kasztanowobrązowe (uda i golenie sporadycznie bywają czarne).

Czechy – Milovice 01.07.2010 ♀ Fot. Adam Woźniak

1. Liczebność. Bardzo rzadki, obserwowany tylko wyjątkowo i zwykle pojedynczo na rozproszonych, izolowanych stanowiskach. Gatunek objęty ochroną ścisłą CR
2. Biotop. Lasy ze starymi dębami, aleje dębowe i samotnie stojące wiekowe dęby; zalatuje na kwietne polany i przydroża z baldachami
3. Wymiary. Długość ciała 15-28 mm; samice przeciętnie większe od samców
4. Aktywność. Czerwiec – połowa sierpnia
5. Lokalizacja. Czechy. W Polsce min. na Dolnym Śląsku
6. Pokarm. Pyłek, chętnie z kwiatów z rodziny selerowatych. Larwy żerują w korzeniach dębów – nie zaś w górnych częściach pni starych dębów, jak dawniej sądzono; okazjonalnie zasiedlają korzenie wiązów, grabów oraz być może innych drzew liściastych
7. Podobne. Stosunkowo charakterystyczny, jednak samce można pomylić z samicami Anisorus quercus (czarne nogi) i Stenocorus meridianus (nogi dwubarwne)
8. Uwagi. Dąbrowca samotnika obserwował Adam Woźniak
9. A. schaefferi w bazie BioMap

avidal