Neoempheria striata

Mycetophilidae – Bedliszkowate
Głowa żółta z trzema jasnobrunatnymi liniami – dwie za oczami i jedna na szczycie głowy. Tułów żółty, silnie wyniesiony, przez co mucha nabiera „garbatego” wyglądu. Odwłok żółty, często z przyciemnionymi po środku tergitami; przy bocznych krawędziach tergitów ciemne, cienkie, podłużne kreski. Czułki jednolicie ciemne – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Skrzydła przezroczyste z przyciemnionymi żyłkami poprzecznymi, oraz z żyłką pozorną miedzy żyłkami R4+5 i M1 – istotna cecha diagnostyczna rodzaju.

Łódź – BRUS 24.09.2020

Łódź – BRUS 24.09.2020

  1. Liczebność. Zapewne pospolita, lecz rzadko obserwowana
  2. Biotop. Lasy, parki, ogrody
  3. Wymiary. Długość ciała ?
  4. Aktywność. ? – wrzesień/październik
  5. Lokalizacja. Łódzkie
  6. Pokarm. Nektar. Larwy mycetofagiczne, żerują w owocnikach rozmaitych grzybów
  7. Podobne. Inne gatunki z rodzaju (w Polsce jeszcze co najmniej 3), w tym niemal identyczna Neoempheria proxima, która różni się szczegółami desenia na odwłoku i jaśniejszymi czułkami
  8. Uwagi. Identyfikacja John Carr i Paul Beuk
  9. Uwagi 2. Autor obserwacji – avidal

Czerwona strzałka wskazuje na żyłkę pozorną – cechę diagnostyczną rodzaju


avidal

Leave a Reply