Syrphidae – Bzygowate
Saproksylofagiczny gatunek zaliczony w poczet plemienia Xylotini. Ciało dość monotonnie ubarwione, ciemnoszare, miejscami siwoszare; bez fajerwerków – jedynie na odwłoku słabo widoczne pod skrzydłami dwie jasnoszare plamy, a wierzch tułowia subtelnie zdobiony jasnymi podłużnymi pasami . Oczy połączone u samców, rozdzielone czołem u samic. Larwy rozwijają się w zanurzonych w wodzie powalonych fragmentach drzew, zajmując przestrzeń między korą a drewnem. Samce terytorialne. Bardzo płochliwy.
Suche Rzeki 28.05.2013
Suche Rzeki 31.05.2013
Suche Rzeki 31.05.2013
Suche Rzeki 31.05.2013
- Liczebność. Bardzo rzadki w skali Polski i Europy. Najwyższa kategoria zagrożenia CR – krytycznie zagrożony
- Biotop. Wilgotne lasy poprzecinane strumieniami i potokami, w których zalegają powalone drzewa. Przypuszcza się, że wzmożona ekspansja bobra europejskiego może pozytywnie wpłynąć na wzrost populacji tego bzyga
- Wymiary. 8-11 mm. Długość skrzydła 9.5-10.5 mm
- Czas lotu. Kwiecień – czerwiec
- Lokalizacja. Bieszczady, podlaskie. W łódzkim wykazywany z Grądów nad Lindą i z okolic Inowłodza znad rzeki Cetenki
- Pokarm. Nie odwiedza kwiatów, zlizuje spadź. Larwy saproksylofagiczne, rozwijają się pod korą w martwym, wilgotnym drewnie – chętnie zasiedlają powalone pnie zanurzone w wodzie, co jest ewenementem wśród bzygów; żywią się także detrytusem
- Podobne. Uznaje się, że przypomina Brachypalpus laphriformis, ale ja ani przez chwilę nie odniosłem takiego wrażenia. Moim zdaniem bardziej Criorhina asilica
- Uwagi. Potwierdzenie oznaczenia Bogusław Soszyński
Suche Rzeki 31.05.2013
22.05.2016 Suwalski Park Krajobrazowy -Leśny potok i żeremie stanowią doskonały habitat dla rozwoju larw; w takich miejscach najłatwiej zaobserwować imagines
24.05.2016 Wigierski Park Narodowy – Habitat
