Syrphidae – Bzygowate
Scutum i scutellum czarne; wierzch tułowia pokryty żółtymi włoskami; włoski na tylnej krawędzi scutellum przynajmniej tak długie, jak połowa długości scutellum. Boczne płytki tułowia (pleuryty) lśniące, słabo opylone. Odwłok czarny lub ciemnobrązowy, bez żółtych plam na tergitach – jeśli plamy występują, są niewielkie. Krętarze żółte.
- Liczebność. Rzadka, lokalna VU
- Biotop. Lasy ze starymi, dziuplastymi drzewami, zwłaszcza z dębami
- Wymiary. Długość ciała 8-11 mm
- Aktywność. Kwiecień – czerwiec
- Lokalizacja. Pomorskie
- Pokarm. Nektar, spadź. Saprofagiczne larwy rozwijają się w wypełnionych wodą dziuplach dębów i być może innych drzew liściastych, gdzie filtrują płynną zawiesinę z cząstek organicznych
- Podobne. Przede wszystkim rzadsza Myolepta obscura, u której pleuryty są matowe, silnie opylone, krętarze brązowe, a włoski na scutellum krótsze. Inne kukiełki różnią się wyraźnie dwubarwnymi, żółtoczarnymi odwłokami
- Uwagi. Autor obserwacji i identyfikacji – Robert Żóralski
Myolepta vara (literówka w nazwie – jest Myolpeta).
Wielokrotnie ten gatunek lowiłem w Konewce razem z innymi gatunkami, ktore udalo mi się odkryć razem (Pocota, C.pachymera i in.).
Tzw. czeski błąd. Niestety nie zawsze sie go zauwaźa przy pisaniu. Dzięki Jacku, juź poprawiłem.
Dopiszę jeszcze ciekawą sprawę, że gatunek ten spotykałem wielokrotnie (kilkanascie razy) razem z Brachypalpus laphriformis – obydwa są do siebie na pierwszy rzut okaz bardzo podobne. I gdy się spotyka razem takie gatunki jak Criorrhina asilica, C.pachymera (wszystko to podrodzina Milesiinae) to ta Myolepta vara z wyglądem Brachypalpusa może być mocno myląca 😉 Aż trudno uwierzyć, że ten „Brachypalpusik” to w sumie „Cheilosia”, a te, jak wiemy, są zazwyczaj czarne i po prostu inne. A tu taka „Cheilosia”! – Myolepta vara.
Równiez przyglądam się Brachypalpusom pod kątem Myolepta – to jedna z nauk Bogusia. Jednak nie mam takiej ręki do owadów, jak Ty i jak dotąd w łódzkim żadnej kukiełki nie widziałem.