Tachinidae – Rączycowate
Oczy czerwonobrązowe, u obu płci rozdzielone czołem. Ciało czarne, miejscowo szaro opylone – zwłaszcza na boku tułowia i na wierzchołku odwłoka. Skrzydła przezroczyste, u samca z rozmyta smugą po środku – komórka R5 zamknięta. Petiola (żyłka łącząca komórkę R5 z wierzchołkiem skrzydła) niewykształcona lub bardzo krótka. Żyłka M o kształcie charakterystycznym dla gatunku.
Chociszewo 09.06.2021 ♂ Fot. Lucyna Bugiera
Chociszewo 09.06.2021 ♂ Fot. Lucyna Bugiera
Lubuskie – październik 2020 ♀ Fot. Marek Nowacki
Lubuskie – październik 2020 ♀ Fot. Marek Nowacki
- Liczebność. Rzadka, lokalnie bywa liczna
- Biotop. Zwykle suche tereny otwarte porośnięte trawą i roślinami zielnymi, w tym murawy kserotermiczne i psammofilne, oraz nasłonecznione zbocza. Gatunek ciepłolubny
- Wymiary. Długość ciała około 5 mm
- Aktywność. Maj – sierpień, jednak pojedynczo osobniki aż do października
- Lokalizacja. Lubuskie, lubuskie
- Pokarm. Nektar, spadź, pyłek. Larwy są parazytoidami pluskwiaków z rodzin Cydnidae, Scutelleridae, Acanthosomatidae, Pentatomidae Lygaeidae i Coreidae
- Podobne. Inne małe, czarne rączyce z podrodziny Phasiinae różnią się użyłkowaniem (wyraźnie wykształcona petiola, żyłka M odmiennie ukształtowana)
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Marek Nowacki Lucyna Bugiera
Skrzydło. Czarna strzałka wskazuje lekko wklęsłą żyłkę M
Chociszewo 09.06.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
Chociszewo 09.06.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
Chociszewo 09.06.2021 ♀ Fot. Lucyna Bugiera
A gdzie petiola (stylik)? Nie widzę czerwonego. W botanice to „ogonek liściowy”.
ahan
Andrzeju, to taki własnie krótki ogonek dochodzący do wierzchołka skrzydła. Jest na czerwono, trzeba się przyjrzeć.