Xylomyidae – Pośniadkowate
Oczy duże. Głowa stosunkowo mała. Wierzch tułowia z charakterystycznym żółtoczarnym deseniem. Scutellum żółte. Odwłok czarny z żółtymi przepaskami na krawędziach tergitów. Uda i golenie żółte; tylne uda i golenie zaczernione w części apikalnej. Biodra czarne.
Gdańsk Fot. Tomasz Grzegorczyk
Hodowla larwy znalezionej w dziupli przez Chiffchaffa powiodła się i w 2010 na świat przyszła taka oto piękna Xylomyia
Gdańsk Fot. Tomasz Grzegorczyk
- Liczebność. Zdecydowanie rzadka – znacznie łatwiej odszukać larwy i wyhodować imago, niż spotkać je w terenie VU EN
- Biotop. Lasy mieszane i liściaste z próchniejącymi, dziuplastymi drzewami; także parki ze starymi drzewami, a przypuszczalnie także pojedyncze stare drzewa, lub aleje
- Wymiary. ?
- Aktywność. Czerwiec i lipiec
- Lokalizacja. Występuje na rozproszonych stanowiskach w całym kraju. Na Wyżynie Łódzkiej jak dotąd nie odnaleziona, ale uważam, że jej występowanie u nas jest wielce prawdopodobne
- Pokarm. Larwy przypuszczalnie saprofagiczne. Znajdowane głównie w dziuplach starych drzew liściastych różnych gatunków; odżywiają się martwą materią organiczną pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
- Podobne. U Xylomyia czekanovskii biodra są żółte – gatunek ten nie został wykazany z terenu naszego kraju, ale jego obecność w Polsce nie jest wykluczona
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Grzegorz Hebda Tomasz Grzegorczyk
na iNat jest Xylomya – bez „i”, choć nie wiem jak jest poprawnie
Bardziej pasuje Xylomyia, bo to rodzina Xylomyidae, zresztą taka forma przynajmniej do teraz obowiązywała. Być może coś sie zmieniło – na iNat zwykle wiedzą pierwsi o przetasowaniach w nomenklaturze. Z drugiej strony zdarzają im się błędy. Na przykład przez grubo ponad rok stosowali nazwę Matusmyia berberina, zamiast Matsumyia. W końcu chyba ktoś im podpowiedział.
Dlatego na razie zaczekam ze zmianą, póki sytuacja się nie wyklaruje.