Syrphidae – Bzygowate
Oczy samicy rozdzielone czołem, oczy samca stykają się ze sobą na wąskim odcinku. Twarz jednolicie żółta. Scutum w przedniej części żółte, w tylnej czerwone; zarówno przed szwem tułowiowym jak i za nim widoczne brunatne plamy i pasy. Scutellum intensywnie czerwone. Odwłok z żółtymi plamami w przedniej części tergitów 2-4; tylna powierzchnia tych tergitów czerwonawa do jasnobrązowej. Uda czerwone; tylne uda zgrubiałe. Golenie i stopy żółte.
- Zasięg. Obejmuje południową Europę, północną Afrykę i Bliski Wschód oraz południowe krańce Rosji
- Siedlisko. Skraje lasów (zwłaszcza dębowych) i leśne prześwietlenia oraz kwietne łąki i polany
- Wymiary. Długość ciała 22-25 mm; jeden z największych europejskich bzygowatych
- Aktywność. Czerwiec – listopad
- Lokalizacja. Hiszpania, Włochy. W Polsce nie występuje
- Pokarm. Nektar, pyłek; regularnie i chętnie odwiedza rozmaite kwiaty. Larwy rozwijają się w butwiejącym drewnie dębów i buków
- Podobne. U Milesia semiluctifera odwłok jest czarny z żółtymi plamami, pozbawiony czerwonych akcentów. U Milesia cretica na tergitach 2-3 obecne są wyraźnie zaznaczone czarne plamy
- Uwagi. Autorzy obserwacji – Simon Oliver Paolo Mazzei