Miridae – Tasznikowate
Ciało smukłe, delikatne. Głowa żółta lub zielonkawa z parą ciemnych pasków. Przedplecze w różnych odcieniach barwy żółtej, często z zielonymi akcentami, zwłaszcza w przedniej części. Scutellum z rozległymi, żółtymi, niekiedy czerwono zabarwionymi plamami bocznymi. Skrzydła w pełni wykształcone z ciemnymi plamkami na wierzchołkach corium i na cuneusie – bądź skrzydła skrócone, nie zakrywające odwłoka. Zakrywka bezbarwna z szarym i niekiedy częściowo czerwonym użyłkowaniem. Odwłok żółty, pomarańczowo-czerwony lub zielony. Nogi bladożółte do zielonkawych; uda ciemno plamkowane. Tylne golenie uderzająco długie. Czułki krótsze od reszty ciała; pierwszy człon z ciemną obrączką wierzchołkową i nasadową – ta druga może zanikać.
Belgia 20.06.2020 Fot. Gilles San Martin
- Liczebność. Nierzadki
- Biotop. Zarośla, polany, skraje lasów, łąki, ogrody
- Wymiary. Długość ciała osobników brachypterycznych 3.4-4.2 mm, makropterycznych 4.2-4.9 mm
- Aktywność. Wiosna – jesień
- Lokalizacja. Belgia. W Polsce głównie na południu kraju
- Pokarm. Semizoofag – wysysa soki roślinne z czyśćców oraz drobne bezkręgowce o miękkim ciele
- Podobne. Inne gatunki z rodzaju – w tym Dicyphus epilobii i Dicyphus pallicornis
- Uwagi. Autor obserwacji – Gilles San Martin
- Więcej o gatunku
- Rozmieszczenie