Ibaliidae – Zgniotowate
Głowa okrągła, czarna; policzki uderzająco szerokie. Tułów czarny; jego przednia krawędź z niskim garbem wystającym ponad scutum. Odwłok bardzo silnie, bocznie spłaszczony, czerwony (u niektórych osobników z ciemniejszym, brązowoczerwonym wierzchołkiem). Pokładełko cienkie jak włos i długie (nawet 2,5 razy tak długie jak odwłok), złożone wzdłuż sternitów odwłoka i z tego powodu słabo dostrzegalne. Uda i golenie jednolicie ciemne – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Skrzydła przezroczyste, przyciemnione, z ciemną pterostigmą i czarnymi żyłkami; komórka radialna (promieniowa) w przednim skrzydle wydłużona i bardzo wąska.
Łuków 10.08.2014 Fot. Ricosz
Łuków 10.08.2014 Fot. Ricosz
- Status. Najliczniejszy gatunek z rodzaju – mimo to sporadycznie obserwowany
- Siedlisko. Lasy, zaniedbane ogrody i parki
- Wymiary. Długość ciała samicy 10-14 mm, samca 7-11 mm
- Aktywność. Lipiec – listopad
- Lokalizacja. Lubelskie
- Pokarm. Larwy są parazytoidami larw gatunków z rodzajów Urocerus, Sirex i Xeris – początkowo żerują wewnątrz żywej larwy, a potem na zewnątrz jej ciała; w porażonej larwie żeruje tylko jedna larwa zgniota
- Podobne. U Ibalia rufipes i Ibalia drewseni oraz Ibalia jakowlewi (nota bene wykazanego z Łódzkiego Ogrodu Botanicznego) przednie oraz środkowe uda i golenie są czerwone; u tego ostatniego gatunku dodatkowo skrzydła są zażółcone z wyraźnie przyciemnionymi wierzchołkami. Gatunki te pojawiają się znacznie wcześniej w sezonie, nawet już pod koniec kwietnia
- Uwagi. Autor obserwacji – Ricosz
- Uwagi 2. Identyfikacja avidal