Ibaliidae – Zgniotowate
Głowa okrągła, czarna; policzki uderzająco szerokie. Tułów czarny; jego przednia krawędź z niskim garbem wystającym ponad scutum. Odwłok bardzo silnie, bocznie spłaszczony, czerwony, niekiedy z czarnymi tylnymi krawędziami tergitów, zwłaszcza u samców. Pokładełko cienkie jak włos i długie (nawet 2,5 razy tak długie jak odwłok), złożone wzdłuż sternitów odwłoka i z tego powodu słabo dostrzegalne. Uda i golenie czerwone – istotna cecha diagnostyczna gatunku. Skrzydła przezroczyste, żółto przyciemnione, z ciemną pterostigmą i czarnymi żyłkami, oraz z wyraźnie przyciemnionymi wierzchołkami.

Austria – Andau 06.06.2018 Fot. gernotkunz

Austria – Andau 06.06.2018 Fot. gernotkunz

1. Liczebność. Najrzadszy krajowy gatunek z rodzaju – znany z kilku ledwie stanowisk LC
2. Biotop. Lasy, zaniedbane ogrody i parki z powalonymi drzewami liściastymi – zwłaszcza brzozami
3. Wymiary. Długość ciała samicy 11.5-16 mm, samca 9-13 mm
4. Aktywność. Maj – lipiec
5. Lokalizacja. Austria. W Polsce wykazany z Łodzi, Dolnego Śląska, Beskidu Wschodniego, Warszawy, Biebrzańskiego PN oraz z Podkarpacia
6. Pokarm. Larwy są parazytoidami larw Tremex fuscicornis – początkowo żerują wewnątrz żywej larwy, a potem na zewnątrz jej ciała; w porażonej larwie żeruje tylko jedna larwa zgniota
7. Podobne. U Ibalia leucospoides (czarne uda), Ibalia rufipes i Ibalia drewseni wierzchołki skrzydeł nie są przyciemnione
8. Uwagi. Autor obserwacji – gernotkunz

avidal