Ichneumonidae – Gąsienicznikowate
Głowa czarna, oczy z żółtą obwódką. Scutum czarne, niekiedy z mniej lub bardziej wyraźnymi bordowymi paskami. Brak barwnych plam na pleurytach (boki tułowia). Odwłok czerwony, lecz jego wierzchołek czarny. Uda i golenie żółtopomarańczowoczerwone za wyjątkiem tylnych ud, które są często dwubarwne; czarna obrączka apikalna, o ile występuje, jest szeroka i wyraźnie zaznaczona. Czułki pomarańczowe, ciemniejące ku wierzchołkowi, u samicy z rozjaśnieniem na środkowych segmentach.

Zamość 23.08.2020 Fot. Andrzej Sawic

1. Liczebność. Nie jest pospolity, ani liczny
2. Biotop. Lasy, łąki, polany
3. Wymiary. Długość ciała 20 mm i więcej – to wielki gąsienicznik, który na żywo sprawia imponujące wrażenie
4. Aktywność. Czerwiec – wrzesień
5. Lokalizacja. Lubelskie. Występuje w całej Polsce
6. Pokarm. Nektar. Larwy pożerają gąsienice zawisaków Sphingidae; wymienia się Deilephila porcellus i Deilephila elpenor
7. Podobne. Przede wszystkim Callajoppa cirrogaster o całkowicie czerwonych tylnych udach (ewentualnie z drobnym zaczernieniem) i czerwonym wierzchołkiem odwłoka
8. Uwagi. Autor obserwacji – Andrzej Sawic

avidal